Pierwszymi wzorami do naśladowania są rodzice. Wpajają też dzieciom w głowy zrozumienie tego, co jest dobre, a co złe. Następnie uzyskuje się pełne powtórzenie nawyków rodziców i czynności, które wykonują w obecności swoich dzieci.
Kształtowanie się aspektów fizycznych przejawiających się w życiu codziennym
Okres pierwszego rozwoju samodzielności dziecka rozpoczyna się w wieku trzech do czterech lat. W tym czasie dziecko zaczyna dostrzegać w sobie osobowość i odrzuca pomoc rodziców. Najczęściej będziesz musiał natknąć się na frazy typu: „ja sam”, „moje” i tak dalej. W tym okresie warto zacząć uczyć go nocowania i sprzątania po sobie, albo wykonać małą pracę, taką jak: zmusić go do zebrania wszystkich swoich zabawek lub zacząć myć ręce przed jedzeniem, nauczyć go wiązać sznurowadła i pomoc w codziennym życiu.
I tu pojawiają się największe problemy, przed którymi trzeba uzbroić się w cierpliwość. W końcu czasami dzieci przesadzają z samodzielnością i zaczynają robić za dużo, myśląc, że robią wszystko dobrze i będą za to chwalone. Jak pokazuje praktyka, wszystko dzieje się na odwrót. Rodzice nie muszą przerywać entuzjazmu dziecka, lepiej dać mu „swobodę działania”, ponieważ ostre przekwalifikowanie może wpłynąć na zachowanie i stan emocjonalny dziecka, co zniechęci do wykonywania poleceń dorosłych.
Jedną z częstych skarg rodziców jest trudność w nakłonieniu dzieci do zajęcia się pracą domową lub gdy to zadanie jest opóźniane przez dłuższy czas. To kwestia złego zarządzania czasem i rozproszenia. Na przykład: włączony telewizor, muzyka, rozmowa nie na temat.
Bardzo ważne jest, aby dziecko było skupione i nie rozpraszało się. Jeśli umieścisz go w miejscu pracy, usuń wszelkie rozpraszacze i zostaw w jego polu widzenia tylko podręczniki lub materiały do pracy, z którymi musi pracować. Przypomnij mu, że jeśli pojawią się problemy, zadzwoni po pomoc.
Rozwijanie osobistej niezależności
Ważny składnik w kształtowaniu osobowości dziecka. Na tym etapie swojego małego życia podejmie decyzje i zrozumie, jakie może to spowodować konsekwencje. Na tym etapie rozwoju dziecka ważne jest, aby nie ograniczać go w swoim wyborze, dzięki czemu, jeśli okaże się, że się myli, będzie uczyć się na błędach.
Jeśli dziecko nie rozumie, co wybrać, to można go umieścić w kadrze, na przykład: idziemy do zoo czy do kina? Dziecko można umieścić w pudełku, ale nie trzeba dawać mu tylko jednego wyboru, ponieważ może to znaleźć odzwierciedlenie w przyszłości. Jeśli zaproponował ci szalony pomysł, wyjaśnij, że tak nie może być i zaproponuj coś „przyziemnego”.
Wypracowanie jakości samodzielności u dziecka nie jest kwestią jednego dnia i wymaga dużo cierpliwości zarówno od Ciebie, jak i od dziecka, a na to masz tylko jedną szansę. Nie przegap tego!
