Szczepienie to podanie osobie szczepionki w celu wytworzenia jej własnych przeciwciał, które mogą zwalczyć prawdziwą infekcję. W ten sposób organizm staje się bardziej chroniony przed zewnętrznymi patogenami choroby.
Jakie szczepienia podaje się noworodkowi w szpitalu położniczym
Szczepienie dziecka rozpoczyna się w pierwszych dniach po porodzie. Zgodnie z ogólnie przyjętym schematem dziecko jest szczepione przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B i BCG (przeciw gruźlicy).
Nie zostali wybrani przypadkowo, ponieważ noworodek nie ma własnej odporności na zwalczanie otaczających go infekcji. W dzisiejszych czasach bardzo łatwo jest zarazić się gruźlicą, ponieważ teraz jest szeroko rozpowszechniony i łatwo przenoszony nawet bez osobistego kontaktu z pacjentem. Zazwyczaj kije Kocha są przenoszone przez unoszące się w powietrzu kropelki i pozostają w powietrzu (gdy pacjent kaszle, kicha) przez długi czas. Najbardziej podatne na tę chorobę są dzieci. Szczepionkę przeciw gruźlicy podaje się w lewe ramię tuż nad łokciem. Po nim pozostaje niewielka blizna. Zwykle jest łatwo tolerowany, ale czasami pojawiają się skutki uboczne w postaci gorączki, drażliwości, ropnia w miejscu wstrzyknięcia itp. Robi się to raz, a potem raz w roku sprawdza się reakcję dziecka - mantoux, co pokazuje, czy ilość przeciwciał w organizmie jest normalna.
Szczepionka przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B jest podawana w udo dziecka. Szczepienie przeprowadza się trzy razy - przy urodzeniu, w miesiącu iw szóstym miesiącu życia dziecka. Jest to powszechny schemat i zalecany dla wszystkich dzieci. Przy zwiększonym ryzyku infekcji, jeśli zachoruje matka lub ktoś z bliskich krewnych, robi się to cztery razy: po urodzeniu, miesiąc, dwa razy i rok. Wirusowe zapalenie wątroby typu B jest obecnie bardzo powszechną chorobą, przenoszone jest głównie przez krew. Nie można go wyleczyć, ale może być przewlekły. Jej negatywną konsekwencją jest uszkodzenie wątroby, które może prowadzić do marskości.
Dlaczego dziecko jest szczepione?
Czy szczepić, czy nie, każdy rodzic sam decyduje. Zgodnie z prawem jest to sprawa dobrowolna. W każdym razie, będąc jeszcze w szpitalu, piszesz swoją zgodę lub odmowę szczepienia. A personel medyczny jest zobowiązany wziąć pod uwagę twoje pragnienie.
Teraz dość powszechne stało się odmawianie wszystkich szczepień. Wielu uważa, że nie chronią one osoby przed chorobą, ale mogą tylko pogorszyć sytuację po zakażeniu - prowadzić do cięższej postaci choroby. Ponadto szczepionka przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B jest ogólnie zmodyfikowana. A skutki uboczne są czasami bardzo poważne, czasami śmiertelne (odosobnione przypadki). Dlatego nie można przewidzieć, jak dany organizm zareaguje na daną szczepionkę. A noworodek jest wciąż za słaby, by udźwignąć taki ciężar. A zwolennicy tej opinii albo całkowicie odmawiają szczepień, albo odkładają je na późniejszy termin (przynajmniej na rok, kiedy dziecko stanie się silniejsze).
Niepełnoletnie dzieci można szczepić tylko za zgodą rodziców. Dlatego twój wybór jest bardzo odpowiedzialny i należy do tego podejść świadomie. Jeśli zdecydujesz się zaszczepić swoje dziecko, musisz przestrzegać kilku zasad.
Nie można przerwać przebiegu szczepień, w przeciwnym razie po prostu stracą siłę. Na przykład, jeśli szczepienie przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B zostanie zaszczepione trzy razy w pewnym odstępie czasu, to pominięcie więcej niż trzech miesięcy terminu prowadzi do nieskutecznego szczepienia i trzeba zacząć od nowa.
Szczepienia powinny być wykonywane wyłącznie przez lekarza w specjalnych placówkach medycznych, a nie w domu. A także wymaga starannego monitorowania dziecka. Dlatego pierwsze szczepienia są podawane dziecku w szpitalu, aby zapewnić pomoc doraźną w przypadku negatywnej reakcji.
Przed szczepieniem dziecko musi być całkowicie zdrowe. Jeśli poczujesz się źle, osłabiona odporność, reakcja na szczepionkę może się pogorszyć.
I oczywiście dokładnie sprawdź, jakie leki są podawane dziecku, a także przestrzeganie wszystkich wymogów higienicznych.
