Bardzo często młodzi rodzice mają do czynienia ze zjawiskiem, gdy ich dziecko śpi z otwartymi oczami. Wygląda dość nietypowo, aw niektórych przypadkach może powodować niepokój i zmartwienia rodziców dziecka.
W większości przypadków nie ma nic złego w tym, że dziecko śpi z półotwartymi oczami, zjawisko to można dość wytłumaczyć normalnymi wzorcami snu i specyfiką rozwoju dziecka.
Dlaczego dzieci śpią z otwartymi oczami
Sytuacja, w której noworodek śpi z otwartymi oczami, nazywa się lagophthalmos (co nie jest żadnym zaburzeniem snu u dziecka). Specjaliści pediatryczni tłumaczą to zjawisko faktem, że przez długi czas dziecko znajduje się w fazie aktywnego snu, w tym czasie oczodoły mogą wykonywać dowolne ruchy (zwijać się), a powieki mogą się lekko otwierać. Nie ma w tym nic złego, ale jeśli rodzicom to bardzo przeszkadza, możesz ostrożnie zakryć powieki, starając się nie obudzić dziecka.
Dziecko przestaje spać z lekko otwartym gazem po osiągnięciu 12-18 miesiąca życia. U nieco starszych dzieci zjawisko to może mieć charakter okresowy i jest spowodowane nadmiernym pobudzeniem emocjonalnym dziecka w ciągu dnia. Komórki mózgowe są dość przepracowane, w wyniku czego obserwuje się zjawisko niepełnego zamknięcia powiek. W takich przypadkach śnie, oprócz lekko otwartych oczu, towarzyszą inne oznaki niepokoju: nagłe krzyki lub drgania kończyn.
Jeśli po ukończeniu przez dziecko półtora roku nadal regularnie śpi z lekko otwartymi oczami, być może przyczyn należy szukać u węższych specjalistów. Możliwa jest obecność fizjologicznego niedorozwoju powieki lub jakichkolwiek zaburzeń neurologicznych.
Somnabulizm u dziecka
Również somnabulizm może być przyczyną lekko otwartych oczu podczas snu dziecka. Za próg wieku dla początku rozwoju tej choroby uważa się wiek sześciu lat. Stan somnambulizmu może trwać od kilku minut do godziny, a czasem znacznie dłużej.
Zjawisko to leczy się w przypadkach, gdy jest spowodowane konsekwencjami jakiejkolwiek konkretnej choroby lub incydentów. Zwykle pacjentom z taką chorobą zaleca się wykonanie elektroencefalogramu, a także ultrasonografii dopplerowskiej naczyń mózgu. Konieczne jest zbadanie przez okulistę, który zbada dno gałki ocznej.
Zjawisko to nie ma predyspozycji genetycznych i jest wywoływane tylko przez określone bodźce zewnętrzne. Bardzo często somnabulizm ustępuje z wiekiem.
