Niektórzy eksperci sugerują, że łagodne nerwice wieku dziecięcego ustępują samoistnie, nie wymagają leczenia. Jednak w przypadku, gdy zaburzenie nerwicowe jest bardzo nasilone, gdy objawy komplikują życie zarówno samemu dziecku, jak i jego rodzicom, najbliższemu otoczeniu, konieczna jest korekta stanu.
Istnieją różne rodzaje nerwic dziecięcych. Towarzyszą im zarówno ogólne objawy, jak i mają specyficzne objawy charakterystyczne dla danego gatunku. Jeśli stan dziecka budzi niepokój, jeśli objawy są bardzo silne i szkodliwe dla zdrowia, pogarsza jakość życia dziecka, należy zasięgnąć porady specjalisty.
Nerwice dziecięce są leczone całkiem skutecznie. W niektórych przypadkach wystarczy przeprowadzenie kilku sesji psychoterapii osobistej lub grupowej. W innych sytuacjach, gdy nerwica jest zbyt silna i wyraźna, może być konieczne dodatkowe leczenie farmakologiczne. Tylko lekarz powinien wybierać i przepisywać leki, o czym zawsze należy pamiętać. Ponadto skuteczne pozbycie się nerwicy w dzieciństwie w dużej mierze zależeć będzie od środowiska w rodzinie, wychowania i atmosfery, w której dziecko żyje i rośnie. Dlatego rodzice powinni wiedzieć, jakie warunki należy stworzyć, aby szybko uratować dziecko przed stanem nerwicowym.
Profesjonalna pomoc
Wybór opcji psychoterapii uzależniony jest od rodzaju nerwicy, ogólnego stanu dziecka, problemów, jakie występują w życiu małego pacjenta i oczywiście od pierwotnej przyczyny nerwicy rozwinięte państwo.
W leczeniu nerwic dziecięcych dobrze sprawdzają się następujące rodzaje terapii:
- terapia zwierzęca - opiera się na interakcji dziecka ze zwierzętami (psy, konie, delfiny, koty itd.); takie podejście bardzo dobrze łagodzi stres, uczy dziecko prawidłowego kontaktu z otaczającym go światem i wpływa pozytywnie na stan psychiki dziecka;
- arteterapia - może obejmować rysowanie, modelowanie, dzianie, origami i inne opcje kreatywności; pomaga śledzić zmiany w stanie dziecka, świetnie nadaje się do pozbycia się wewnętrznego stresu, do pracy z dziecięcymi lękami;
- terapia grami - wpływ na dziecko następuje poprzez grę; symulowane są sytuacje specjalne, grając w nie dziecko uczy się panować nad swoimi emocjami i zachowaniem, znajduje wyjście z trudnych sytuacji, pozbywa się nagromadzonego w nim stresu i tak dalej;
- trening autogenny – z czasem skutecznie łagodzi wiele objawów nerwic wieku dziecięcego, pomaga „rozładować” napięcie;
- praca z postawami - może być wykonywana zarówno w stanie czuwania, jak i pod wpływem hipnozy (z ciężkimi zaburzeniami nerwicowymi); opiera się na kształtowaniu pozytywnych postaw w umyśle małego pacjenta.
Ponadto psychoterapia rodzinna, gdy praca prowadzona jest nie tylko z samym dzieckiem, ale także z rodzicami, może dać korzystne i szybkie efekty w leczeniu nerwic wieku dziecięcego.
Warto też zauważyć, że np. arteterapię można wykonywać u dzieci z nerwicami i w domu. Kreatywność ogólnie bardzo pozytywnie wpływa na osobowość dziecka, pomaga rozwijać inteligencję emocjonalną.
Wskazówki dla rodziców
Pomimo tego, że według ekspertów wiele stanów nerwicowych ustępuje samoistnie wraz z wiekiem, nawet w tym przypadku rodzice nie powinni „punktować” stanu swojego dziecka. Ważne jest stworzenie odpowiednich warunków, które pozytywnie wpłyną na samopoczucie dzieci i pomogą szybko pozbyć się stanu nerwicowego.
Co rodzice mogą zrobić w domu, aby pomóc dziecku radzić sobie z nerwicą?
- Dostosuj swoje zachowanie i podejście do edukacji. Nerwice w każdym wieku nasilają się i przybierają ciężką postać, jeśli dana osoba jest stale w stresującym, napiętym środowisku, jest zmuszona robić to, czego w ogóle nie chce robić i tak dalej. Dlatego ważne jest, aby rodzice stworzyli w domu sprzyjającą, wygodną i ciepłą atmosferę, która uspokoiłaby dziecko i dodała mu otuchy. Warto też zrezygnować z toksycznych form edukacji, które nie przynoszą korzyści psychice dziecka. Nigdy nie możesz skarcić dziecka ani karać go za działania i działania, które są objawami zaburzenia nerwicowego. Jeśli więc np. dziecko zmoczyło się w nocy, nie trzeba na niego krzyczeć i stawiać go w kącie, zostawiać bez słodyczy czy karać fizycznie. To tylko pogorszy stan.
- Nie pozwól dziecku popaść w stan nerwicy. Rodzice nie powinni zbytnio skupiać się na objawach nerwicy dziecięcej. Nie musisz ciągle rozmawiać z dzieckiem o jego lękach i niepokojach, jeśli dominują one jako objaw. Oczywiście trzeba dowiedzieć się, co dziecko czuje, o czym myśli. Nie ma jednak potrzeby tworzenia podstaw dla dziecięcych fantazji, które mogłyby pogorszyć stan.
- Nie powinieneś zabraniać dziecku wyrażania emocji i uczuć. Tłumienie w tym przypadku doprowadzi tylko do wzrostu nerwicy. Jednocześnie ważne jest, aby nauczyć dziecko prawidłowego uwalniania emocji, aby jego zachowanie nie było niewłaściwe.
- Ważne jest, aby starać się wykluczyć z życia dziecka silny stres i różne sytuacje, które mogą prowadzić do dodatkowej psychotraumy. Jeśli wiadomo na pewno, co dokładnie wywołało rozwój nerwicy w dzieciństwie, musimy spróbować wyeliminować tę podstawową przyczynę. Nie należy próbować wprowadzać w życie „terapii szokowej”, konfrontując dziecko z jego lękami w sytuacji lęku i nerwicy lękowej. Może to mieć niezwykle negatywny wpływ na stan dziecka.
- Rodzice powinni dostosować codzienną rutynę swojego dziecka. Zaburzenie nerwicowe może się pogorszyć, jeśli dziecko nie śpi wystarczająco dużo, jest zbyt zajęte, nie ma możliwości normalnego odpoczynku i zajęcia się swoimi sprawami. Ważne jest, aby zapewnić dziecku przestrzeń osobistą, dać mu choć trochę wolnego czasu.
Eksperci zalecają również podawanie dziecku witamin w leczeniu nerwic wieku dziecięcego, równoważenie diety, chodzenie i więcej ruchu. Jeśli to możliwe, mały pacjent powinien zostać zapisany na basen lub do dowolnej sekcji sportowej. Odpowiednia aktywność fizyczna nie tylko pozytywnie wpłynie na ogólny stan zdrowia, ale także pomoże pozbyć się napięć i stresu.
