Bełkot maleńkiego dziecka budzi zachwyt i wzruszenie, bo jest tak wzruszający. Jeśli jednak dorosłe dziecko, które już nauczyło się pewnie chodzić i bawić, nadal bełkocze, to już nie jest to wzruszające, ale niepokojące: czy u niego wszystko w porządku, czy są jakieś opóźnienia w jego rozwoju? Dlatego lepiej jest, aby rodzice dziecka nie polegali na tym, że ich dziecko prędzej czy później samo przemówi, ale nauczyli go mówić. Co więcej, proces uczenia się dostarczy im wielu pozytywnych emocji.
Co zrobić, aby dziecko przemówiło
Rozmawiaj z dzieckiem tak często i uprzejmie, jak to możliwe. Niektórzy rodzice są pewni, że małe dziecko niczego nie rozumie. Ale to błąd! Dzieciak bardzo szybko zaczyna nie tylko rozpoznawać głosy bliskich, ale także rozumieć ich intonację. Dlatego staraj się częściej rozmawiać z dzieckiem spokojnym, przyjaznym tonem. Na przykład kobieta przygotowuje się do karmienia dziecka. Powinna powiedzieć: „Kto teraz będzie z nami jadł? Kto dostanie mleko mamy? Kolenka!” Jeśli małe dziecko jest już w niemowlęctwie i rozumie znaczenie tego, co się dzieje, musisz skomentować swoje działania: „Tu mama rozgrzała słoik puree. Teraz mama nabiera łyżką puree, wkłada je do ust Helenki. Cóż, Helen, jedz! Wypowiadaj słowa wyraźnie i powoli, stojąc twarzą do dziecka, aby mogło zobaczyć Twoją artykulację.
Im częściej to robisz, tym szybciej dziecko będzie chciało mówić, naśladując dorosłych.
Ćwiczenia mówienia dla dziecka
Naucz swoje dziecko zasady: „Od prostego do złożonego”. Opowiadaj dziecku rymowanki, bajki, a kiedy dorośnie, czytaj mu je na głos, pokazując ilustracje. Wyjaśnij dziecku, co jest pokazane w książce. W ten sposób pomożesz mu wzbogacić jego słownictwo i postawić pierwsze kroki w kierunku ukształtowania jego wyobraźni.
Stopniowo zastępuj prostsze teksty bardziej złożonymi.
Na spacerach komentuj swoje otoczenie. Na przykład: „Ulicą jedzie duży samochód! Spójrz, ona skręca za róg!” Lub: „Oto pies na smyczy”. Zwróć także uwagę dziecka na przeciwieństwa. Na przykład "samochód stoi" - "ciocia idzie" lub "duże drzewo" - "mały kwiatek".
Staraj się stopniowo nadawać przedmiotom dokładniejsze, figuratywne cechy. Na przykład, jeśli liście opadają jesienią, zwróć uwagę dziecka na ich kolor, wielkość, kształt. Jeśli spacerujesz w pogodny letni dzień, powiedz dziecku, że słońce jest jasne i ciepłe.
Kiedy dzięki takim wysiłkom zasób słownictwa dziecka jest już wystarczająco duży, zacznij bawić się z nim słowami, zapraszając go do powtarzania ich po tobie. Lub zaproś dziecko do nazwania przedmiotu. W żadnym wypadku nie zmuszaj go i nie okazuj zniecierpliwienia, niezadowolenia. Dziecko zacznie mówić tak szybko, jak tego chce, a nie wtedy, kiedy ty tego chcesz.
