Idealne dzieci są rzadkie. A przy bliższej znajomości czasami wykazują negatywne cechy charakteru. Dlatego wielką przesadą jest postrzeganie kaprysów jako rodzinnej katastrofy.
Ogromnym błędem wychowawczym jest oddawanie się kaprysom. Są znacznie łatwiejsze do zniesienia niż wszystkie kolejne. Jeśli dziecko jest nieposłuszne i poproszone o coś zachowuje się prawie nieodpowiednio, oznacza to, że rodzice kiedyś nieświadomie zachęcali do takiego zachowania.
Jak reedukować nastrojowe dziecko
Najlepszym sposobem na wyeliminowanie niechcianego zachowania jest pokazanie dziecku, że wszystkie jego kaprysy to dziecinna głupota i niewłaściwe rozpieszczanie. Idealnym rozwiązaniem jest zignorowanie. Jeśli pojawi się sytuacja konfliktowa, musisz:
- Być spokojnym
- Nie wdawaj się w kłótnię z dzieckiem
- niczego nie udowadniać
- Zewnętrznie bądź obojętny na wybryki
- Nie krzycz, nie bij dzieciaka
Podczas napadów złości i kaprysów nie da się czegoś dziecku udowodnić. Lepiej po prostu milczeć i ograniczać się do rzadkiego „nie”. A kiedy się uspokoi, czas rozpocząć domowe negocjacje. Ze strony rodzica nie powinno być krzyków ani niegrzeczności. Wystarczy powiedzieć dziecku o doświadczanych uczuciach: jak się zdenerwował, jak chcesz, żeby zachowywał się dojrzalej i nie powtarzał takich sztuczek.
Jakie są korzyści z tak prostego podejścia?
Kiedy kaprysy zdarzają się po raz pierwszy, sprawy prawdopodobnie szybko się skończą. Dzieci uczą się takich lekcji i nie próbują już manipulować dorosłymi, jednak próby mogą się czasem powtórzyć, zwłaszcza poprzez przejęcie doświadczeń rówieśników, którzy w napadach złości wybili cokolwiek swoim rodzicom. Ale wkrótce dziecko przestanie się tak zachowywać. Będzie wiedział, że taka liczba nie zadziała w jego rodzinie.
