Relacje rodzinne często stają się chłodniejsze niż na początku. Powodów jest wiele: partnerzy tracą zainteresowanie sobą lub są rozczarowani, ale nadal się nie zgadzają. Takie relacje nazywane są formalnymi.
Na relacje formalne można patrzeć na wiele sposobów. Z jednej strony jest synonimem oficjalnych relacji, jest używany do opisania partnerstwa między kilkoma osobami, zapisanego w pewnego rodzaju ramach i zasadach. Na przykład w miejscu pracy musisz przestrzegać formalnego związku. Przeciwwagą dla nich będą relacje nieformalne, których przeciwnie, należy unikać w pracy, zwłaszcza w komunikacji między kierownikami a podwładnymi. Jednak w życiu rodzinnym związki formalne mają zupełnie inny charakter.
Formalne relacje w życiu rodzinnym
Oprócz tego, że relacje rodzinne zostają udokumentowane, termin „związek formalny” w życiu rodzinnym rozpatrywany jest w aspekcie braku jakichkolwiek uczuć. Związek między dwoma partnerami w tym przypadku istnieje, małżeństwo zostało oficjalnie potwierdzone, ale w rzeczywistości miłość między mężem a żoną dawno już minęła. Żyją razem tylko formalnie, być może razem wychowując dzieci lub żyjąc obok siebie tylko z przyzwyczajenia. Taki związek nie istniał od dawna jako związek dwóch kochających się serc, najprawdopodobniej nawet nie żywią do siebie szacunku ani zaufania.
Jest jeszcze inny rodzaj związku formalnego: kiedy jeden z małżonków uważa system i porządek za najwyższą formę okazywania szacunku partnerowi. W takiej rodzinie obowiązuje ścisła hierarchia, dzieci są zobowiązane do bezwzględnego posłuszeństwa rodzicom, a od żony - posłuszeństwa mężowi. Każdy w takiej rodzinie ma swoją rolę i rodzaj obowiązków, które powinien wypełniać. Każdemu członkowi rodziny przypisuje się zachowanie, którego musi przestrzegać. Głównym celem takich relacji staje się formalność oraz przestrzeganie zasad i tradycji. Oczywiście nie ma mowy o serdeczności i wzajemnym zrozumieniu, wspólnych zabawach i miłości w takich rodzinach.
Jak uniknąć formalnych relacji rodzinnych
Nie należy być zbyt surowym wobec domowników i przenosić nastawienie do nich z innej dziedziny życia. Nie są podwładnymi, ale kochającymi ludźmi, najdroższymi sobie nawzajem, więc w rodzinie trzeba pozwolić im być tym, kim są. Warto spojrzeć na rodzinę z innej perspektywy: nie musi być idealna, wystarczy, że rodzice i dzieci mogą opowiadać sobie o swoich radościach i przeżyciach, dyskutować o ciekawych wydarzeniach, spędzać czas razem i z przyjemnością. Bardzo ważne jest, aby wszyscy członkowie rodziny mogli się wypowiedzieć i wiedzieć, że można ich wysłuchać i zaakceptować. Dobrze, żeby rodzice ufali swoim dzieciom, interesowali się ich życiem i sukcesem, pozwalali im uczestniczyć w radach rodzinnych. To zbuduje zaufanie w rodzinie, wzmocni je i sprawi, że związek będzie mniej formalny.
