W społeczeństwie dziewczynki są uważane za kruche i potrzebujące ochrony. Ten stereotyp w wychowaniu prowadzi do tego, że jako dorosłe kobiety nie czują się pewnie w swoich możliwościach, unikają brania odpowiedzialności i kończą w związkach współzależnych i agresywnych.
Jak wychowywać dziewczyny na odważne?
Aby wychowywać dziewczęta na śmiałość, zachęć je do
- wyjdź ze strefy komfortu (naucz dziewczęta, podobnie jak chłopcy, podejmować trudniejsze zadania, nie bać się stawiać sobie trudniejszych i ambitniejszych celów, nawet jeśli początkowo nie możesz ich osiągnąć);
- postaw na swoją prężność (odwaga, odwaga, prężność, umiejętność znoszenia trudności – to cechy, które przydadzą się w dorosłym życiu osoby dowolnej płci i płci);
- być pewnym siebie (wiara we własne mocne strony, zdolności, umiejętności, inteligencję, zręczność, zaradność i inne silne cechy jest niezbędna dla wszystkich ludzi).
Jak wychowywani są chłopcy i dziewczęta?
Naukowcy odkryli, że na placu zabaw, przy wszystkich innych warunkach, rodzice częściej wyrażają swoje ostrzeżenia i wezwania do zachowania ostrożności wobec dziewcząt niż chłopców. Rodzice bardziej opiekują się córkami niż synami. Chłopcy są zachęcani do aktywności fizycznej, mniej ubezpieczeni, zachęcani do pokonywania przeszkód, ćwiczenia zdolności do wysiłku i nie poddawania się.
Mówienie do swoich córek „Uważaj!”, „Nie spadaj!”, „Uwaga!”, „Uważaj, jesteś dziewczyną!” - jakie przesłanie im przekazujemy? Że dziewczyny są kruche i potrzebują pomocy, że nie są w stanie same poradzić sobie z trudnym zadaniem, że nie potrafią poruszać się w sytuacji i samodzielnie kontrolować swoich działań, że powinny się bać i bać. Natomiast chłopcy otrzymują inne przesłanie: bądź samodzielny, podejmuj się trudnych zadań i radz sobie z nimi, bądź odważny.
Jednak do okresu dojrzewania chłopcy i dziewczęta nie różnią się zbytnio od siebie pod względem rozwoju fizycznego. Ponadto dziewczyny są silniejsze i bardziej rozwinięte. Ale dorośli zachowują się tak, jakby dziewczynki były słabsze i nie radzą sobie z wieloma rzeczami. Ostrzegając dziewczynki przed niebezpieczeństwami z dzieciństwa, wychowujemy je na lękliwe i bezradne.
Dziewczyna wychowana z takimi wiadomościami, dorastająca:
- boi się mówić, co myśli
- woli czuć się komfortowo, aby zadowolić innych,
- nie są pewni swoich decyzji.
Przy takim zestawie doświadczeń trudno być odważnym. Jak można to zmienić? Jak wychowywać dziewczyny na odważne?
Co możesz zrobić, aby wychować swoje dziewczyny na odważne?
Najpierw. Od dzieciństwa trzeba, podobnie jak chłopcy, wspierać i zachęcać (a nie ograniczać i ostrzegać) dziewczynki w ich pragnieniu aktywności fizycznej: jeździć na deskorolce, wspinać się po drzewach, bawić się sprzętem sportowym na boisku. Ten rodzaj gry nazywa się „hazardem”. Taka gra uczy zarówno chłopców, jak i dziewczynki oceny zagrożenia, kalkulacji swoich mocnych stron, cierpliwego oczekiwania na sukces, nie poddawania się, elastyczności w zachowaniu i pewności siebie. Grając w „gry z ryzykiem”, dzieci ćwiczą odwagę, umiejętność bycia odważnym i podążania za celami pomimo strachu.
Druga. Trzeba przestać ostrzegać i ostrzegać dziewczęta o wszystkich niebezpieczeństwach na świecie. Zamiast „Uważaj, to jest niebezpieczne!” powiedz swojej córce: „Chodź, poradzisz sobie!”. Zamiast „Odsuń się, to jest niebezpieczne!” powiedz „Spróbuj!” Kiedy ostrzegasz córkę, mówisz jej, że nie powinna próbować i że nie jest wystarczająco dobra, by odnieść sukces, i że powinna się bać. Czy chciałbyś, żeby w dorosłym życiu miała taką opinię o sobie?
Trzeci. Trenuj swoją odwagę w prawdziwych sytuacjach życiowych. Naucz się bronić swoich opinii, opieraj się wpływom, które Cię niszczą, miej odwagę i rozmawiaj z tymi, którzy naprawdę Cię podziwiają. Trenuj swoją odwagę w domu, w pracy, w miejscach publicznych. Nie możemy uczyć naszych dzieci tego, czego sami nie posiadamy.
Wniosek
Kiedy twoja córka stoi rowerem na stromym wzgórzu lub kiedy chce wspiąć się na stromą, wysoką drabinę na placu zabaw, to nie jest to wzgórze ani drabina. Faktem jest, że leży przed nią całe jej życie, w którym również będą trudności. I musi mieć narzędzia, aby je pokonać, kiedy nie ma cię w pobliżu i kiedy nie możesz jej zabezpieczyć, ochronić lub zrobić coś dla niej. A wtedy jej własna odwaga jej pomoże.
