Wychowanie to żmudny proces w każdym wieku dziecka. Ale wszyscy wiedzą, że gdy dzieci dorosną, proces zarządzania i edukacji staje się trudny. W okresie dojrzewania dziecko znajduje się w szczególnie trudnej sytuacji, gdy nie jest już dzieckiem, ale nie jest jeszcze dorosłym. Jego próbom podjęcia decyzji często towarzyszą konflikty z rodzicami.
W procesie wychowania nastolatka przede wszystkim należy zrozumieć, że teraz musi być postrzegany tak, jak chce. Ale jest tu szczególna subtelność. Niech nastolatek pomyśli, że w pełni przyjąłeś go w jego nowym zachowaniu, które dość często się zmienia, ale nie powinien zgadywać, że próbujesz go edukować.
Przede wszystkim musisz zasłużyć na jego zaufanie. Zaufanie buduje nie tylko miłość, ale wszystkie relacje między ludźmi. Dla nastolatka jest to niezwykle potrzebne. W jego wieku zaczynają się pojawiać sekrety i życie osobiste. Nie trzeba się od niego tego wszystkiego dowiadywać. Jeśli dziecko ci ufa, sam powie i podzieli się swoimi wrażeniami. Nie ma potrzeby kategorycznie i surowo potępiać jego czyny. To odepchnie go od ciebie. Spróbuj dać radę.
Nawet jeśli za twoją radą nastolatek postąpi inaczej i zawiedzie, nie ma potrzeby obwiniać go i wyrzucać. Dziecko zaczyna uczyć się na swoich błędach, więc uspokój je i powiedz swój przykład z życia. Stopniowo zacznie słuchać twoich rad i podświadomie podda się edukacji.
Często sami nastolatki nie rozumieją, dlaczego potrzebują tego lub innego działania. Wydaje im się, że wiedzą wszystko i wiedzą, jak działa świat, ale w rzeczywistości nie wiedzą. Kiedy otrzymuje konsekwencje swoich czynów, obwinia wszystkich oprócz siebie. Konieczne jest wpojenie mu odpowiedzialności za swoje czyny. Porozmawiaj z nim o tym, ale nie czytaj morałów. Spróbuj przeprowadzić relaksującą rozmowę, a wtedy dziecko będzie szczere. Opowiedz mu o swoich doświadczeniach jako nastolatka. Najlepiej ten, w którym popełniłeś błędy i jak je naprawiłeś. Podkreśl, że rodzice ci pomogli. Wtedy dziecko będzie ci posłuszne, a jego wychowanie przebiegnie sprawniej.
