Wielu rodziców twierdzi, że istnieją tylko dwa podejścia do rodzicielstwa - surowe i pobłażliwe. To absolutnie błędne stwierdzenie.
Dziecko można wychowywać zarówno w surowości, jak iw permisywności. Jeśli stale narażasz dziecko na wszelkiego rodzaju kary i represje, nie doprowadzi to do dobra. Może żywić do ciebie urazę, wycofać się. Co więcej, w przyszłości może mieć duże problemy i nieporozumienia ze swoimi dziećmi. Ale na wszystko nie można pozwolić.
Jeśli dziecko nie jest w niczym ograniczone, stanie się nieostrożne i zepsute. Będzie mu to przeszkadzać w szkole, w komunikacji z dziećmi, a następnie w pracy. Ponadto dziecko może pomyśleć, że jego rodzice po prostu nie chcą i nie chcą dbać o jego wychowanie, ale niech wszystko pójdzie swoim torem. To też nie jest dobre. Nie da się wejść w te dwie skrajności, trzeba połączyć oba podejścia, wtedy łatwiej będzie wychowywać dziecko, a to wychowanie w żaden sposób nie zaszkodzi jego przyszłemu życiu i psychice.
Słuszność tego wyroku potwierdza wiele przypadków i przykładów. Prawdopodobnie każdy z nas miał szczęście obserwować inne rodziny. I wielu z nas ma takie samo wrażenie surowych rodziców. To właśnie te rodziny, w których dzieci kształcą się swobodnie, wydają się nam bardziej atrakcyjne. To właśnie te rodziny można nazwać standardem i dawać przykład innym.
Nie warto zaczynać edukować dziecka dyscypliny od niemowlęctwa. W tym wieku dzieci tego nie rozumieją, są spokojne i nie mogą zrobić wielu poważnych problemów. Niemowlęta potrzebują miłości, czułości i troski. Umiejętności dyscyplinarne należy jednak rozwijać w wieku jednego roku. W tej chwili dziecko zaczyna się aktywnie poruszać, poznawać świat i często robi to nieszablonowo lub zbyt aktywnie. Dlatego bardzo ważne jest, aby podczas wychowywania brać pod uwagę wszystkie indywidualne cechy Twojego dziecka.
Nikt nie twierdzi, że są takie anielskie dzieci, wychowując je nie trzeba dużo wysiłku. Ale są też dzieciaki z charakterem. To właśnie z nimi powstają problemy. Aby zmusić dziecko do posłuszeństwa, nie trzeba przeklinać go i krzyczeć, a co dopiero bić. Wystarczy zaszczepić mu umiejętność słuchania komentarzy dorosłych. Wtedy dziecko szybko zorientuje się, co zrobiło, a to nie zaszkodzi jego psychice.
Ważne jest, aby pamiętać, że nigdy nie pojawią się kolosalne tragedie. W końcu, jaka straszna rzecz może zrobić dwulatek? Zgadza się, nic! Dlatego nie musisz od razu dążyć do wyeliminowania wszystkich niedociągnięć swojego dziecka, ale stopniowo i krok po kroku edukuj jego dyscyplinę!
