Kiedy dziecko staje się nastolatkiem, zaczyna się dla niego i jego rodziców trudny okres. Syn lub córka przestają być posłuszni, nie chcą pomagać w domu, są niegrzeczni i warczą w odpowiedzi na wszystkie apele dorosłych. Wyjście z tej sytuacji pomoże znaleźć wiedzę o osobliwościach psychologii nastolatka.
Instrukcje
Krok 1
W okresie dojrzewania dziecko powraca do wszystkich aspektów swojego życia. Krytykowane są zasady i normy wpojone mu przez rodziców, stereotypy zachowań. Na pierwszym miejscu jest pragnienie niezależności i autoafirmacji. Ogromne znaczenie mają relacje z przyjaciółmi. To rówieśnicy stają się obiektami naśladownictwa. Zrozum, że wszystkie przejawy chamstwa, uporu i uporu są próbami przeciwstawienia się nakazom i naciskom rodziców. Nastolatek zaczyna uświadamiać sobie siebie jako osobę. Potrzebuje więcej praw i wolności niż w dzieciństwie. Nie wiedząc, jak zdobyć to, czego chce, dziecko załamuje się i staje się niegrzeczne z bezsilności. Nastolatki martwią się o swój rozwój fizyczny i wygląd. A takie zachowanie jest całkowicie normalne w okresie dojrzewania.
Krok 2
Staraj się rozmawiać ze swoim nastolatkiem jak osoba dorosła - to jedyny sposób, aby zostać wysłuchanym. Spróbuj szczerze porozmawiać z synem lub córką, zapytaj, jak najlepiej zmienić komunikację. Bardziej interesuj się relacjami Twojego nastolatka z przyjaciółmi. Bądź bardziej demokratyczny i usuń całkowitą kontrolę. Jeśli dziecko chce zrobić coś, co nie jest niemoralne, zakazaną lub zbyt kosztowną przyjemnością, zrezygnuj z zahamowań.
Krok 3
Szanuj jego wybór, nie pouczaj nastolatka, jak się ubierać. Nie obwiniaj, ale mów o swoich uczuciach dotyczących tego, co się dzieje. Słuchając wypowiedzi swojego dziecka, pozwól mu mieć własne zdanie, nie zgodzić się z tobą. Spróbuj wyjaśnić swój punkt widzenia, nie narzucając niczego nastolatkowi. Nie jest to łatwe, ale w ten sposób można stworzyć między sobą atmosferę wzajemnego szacunku.
Krok 4
Cechą charakterystyczną adolescencji jest zwiększone napięcie emocjonalne i niepokój. Często dziecko próbuje skrzywdzić najbardziej bolesne miejsca, obwinia, nazywa ich złymi rodzicami. Nie podejmuj wyzwania, aby powstrzymać bitwę przed wybuchem. Idź do innego pokoju, ochłodź się, ale nie bierz udziału w takiej kłótni. Staraj się być wytrwały i konsekwentny. Puste groźby i surowe kary otrzymają tylko twardą odmowę i sprzeciw ze strony twojego dorosłego dziecka.
