Dzieci mogą głośno płakać i być kapryśne z niemal każdego powodu. Takie zachowanie może być związane z urazą, gniewem, porażką lub siniakami. Jednak wiele dzieci używa łez i krzyków do manipulowania rodzicami. Napady złości dziecka należy zwalczać pewnymi metodami.
Instrukcje
Krok 1
Eksperci twierdzą, że najbardziej podatne na histerię są dzieci poniżej 4 roku życia. W tym wieku dziecko rozumie, że możesz osiągnąć to, czego chcesz, za pomocą łez i krzyków. Na przykład, jeśli rodzice nie kupują w sklepie pięknej zabawki. Najlepszym sposobem na otrzymanie upragnionego prezentu jest płacz. Rodzice reagują na to zachowanie w różny sposób. Niektórzy zaczynają łajać, podczas gdy inni spełniają wymagania, aby powstrzymać płacz dzieci.
Krok 2
Napady złości u dzieci można w przenośni podzielić na kilka kategorii. Każdy rodzaj kaprysu należy zwalczać określonymi metodami. Na przykład histeria, którą można nazwać „przedstawieniem teatralnym”. Najczęstszym przykładem jest sytuacja, gdy jedno z rodziców czegoś zabrania, więc dziecko próbuje histerycznie błagać o to, czego chce od drugiego rodzica. W takim przypadku mama i tata muszą zgodzić się, aby nie poddawać się dziecku. W przeciwnym razie dziecko szybko przyzwyczai się do osiągania w ten sposób swoich celów.
Krok 3
Drugi rodzaj napadów złości to występy w miejscu publicznym. Jeśli dziecko zaczyna być kapryśne na ulicy, w sklepie lub w innych miejscach publicznych, w żadnym wypadku nie należy angażować osób z zewnątrz. Najczęściej rodzice zaczynają wypowiadać zwroty o „ciotkach, które zabierają dziecko” lub „policjantach, którzy karzą płacz dziecka”. Z takim zwrotem w wielu przypadkach wywołasz jeszcze większą histerię. Powodem jest to, że dzieciak potrzebuje widzów, a jak przyjdą ciocia i policjant, to widzów będzie jeszcze więcej. W takim przypadku musisz wykazać się opanowaniem. Po cichu weź dziecko za rękę i zabierz je do domu, gdzie masz poważną rozmowę o jego zachowaniu.
Krok 4
Jeśli dziecko ma całkowicie nieprzewidywalne napady złości, jak mówią „niespodziewanie”, to w takiej sytuacji należy podjąć poważniejsze środki. Takie zachowanie najczęściej kojarzy się ze strachem lub chorobą fizyczną. Jeśli dziecko jest smutne, a próbując z nim porozmawiać, zaczyna reagować agresywnie na rodziców, przyczyną może być jakiś ból lub kłótnia z kimś z jego znajomych. Postaraj się znaleźć chwilę i zapytaj, czy dziecko ma żołądek lub ból głowy, czy zraniło się na spacerze, zapytaj, jak minął mu dzień w przedszkolu. Prawdopodobnie dzięki spokojnej intonacji dziecko odczuje twoją troskę i sam wszystko opowie.
