W takim czy innym stopniu wszyscy rodzice spotykają się z dziecięcymi napadami złości. Dla jednych zachowanie tego dziecka jest jednorazowym incydentem, dla innych jest to stały problem. Ważne jest, aby zrozumieć mechanizmy jego powstawania i sposoby jak najskuteczniejszego radzenia sobie z nim. Często zalecenia dla rodziców dotyczące dziecięcych napadów złości sprowadzają się do prostej rady „nie zwracać uwagi”. Ale w praktyce wszystko jest znacznie bardziej skomplikowane.
Napad złości u dzieci to silny wybuch emocjonalny, któremu towarzyszą krzyki, płacz, wiele dzieci rzuca się na podłogę, uderzając w dłonie i stopy, wyginając się w plecy. Rodzice w takiej sytuacji często są zagubieni i nie wiedzą, jak prawidłowo się zachowywać. W tym stanie dziecko nie może kontrolować siebie i swoich emocji. Przyczyny histerii dziecka są różne: dziecko nie otrzymało pożądanego, najsilniejszego zaburzenia z powodu jakiegoś niepowodzenia itp. Wśród zaleceń dla rodziców najczęstszym jest nie zwracanie uwagi na napad złości dziecka. W rzeczywistości wszystko nie jest takie proste.
Rzeczywiście: dawanie dziecku tego, czego tak emocjonalnie wymaga, to zły pomysł. Jeśli w wyniku histerii dostanie to, czego chce, zapamięta to zachowanie jako jeden ze sposobów osiągnięcia swojego celu. W rezultacie dziecko będzie częściej histerycznie. Kiedy pojawia się napad złości, rodzic musi zebrać wszystkie siły, aby zachować spokój. Własna złość pojawia się w takich sytuacjach całkiem naturalnie, ale wcale nie pomaga dziecku.
Jeśli dziecko próbuje coś osiągnąć ze łzami, zostaw go w spokoju. Im mniej widzów, tym szybciej się uspokoi. Pomaga także zmienić otoczenie: opuścić sklep, przenieść się do innego pokoju itp.
Nawet gdy przyczyna już nie istnieje (rodzina opuściła sklep, w którym dziecko zażądało zakupu), dziecko nie jest w stanie samodzielnie rozładować stresu emocjonalnego. Zdarza się, że histeria dziecka pojawia się w sytuacjach, gdy mała osoba bardzo się czymś denerwuje: zabawka nie rozumie, nie można postawić piramidy tak, jak chcesz. Zadaniem rodzica jest pomóc dziecku się uspokoić. Daj napój, umyj zimną wodą, trzymaj mocno, nie pozwalając na przykład na drganie. Każda mama wie, co konkretnie pomaga jej dziecku szybciej wrócić do normalności.
Dziecko musi przeżyć emocje, wyrzucić je, ale nie za długo. Jeśli napad złości dziecka się przedłuża, to jego system nerwowy jest wyczerpany, psychika dziecka wpada w błędne koło: im więcej płacze, tym trudniej jest przestać. Rada psychologa sprowadza się do tego, że nie trzeba spieszyć się od razu, żeby się uspokoić, ale też nie warto odwlekać ustania dziecięcych napadów złości.
Dzieciak musi zrozumieć, że jego matka nie przestała go w tym momencie kochać, że wytrzymuje intensywność emocji. Wtedy on sam stopniowo nauczy się je znosić, radzić sobie w bardziej adekwatny sposób. Jeśli rodzic w sytuacji dziecięcego napadu złości wyrzuca z siebie irytację i złość, wcale nie pomaga to dziecku.
Ogólnie rzecz biorąc, zalecenia dla rodziców, którzy często borykają się z dziecięcymi napadami złości, sprowadzają się do 3 głównych punktów: nie poddawać się manipulacji dzieckiem, zmniejszać liczbę widzów i pomagać się uspokoić.
