Depresja nastolatków to poważny problem, z którym rodzice często nie wiedzą, jak sobie poradzić. Oferujemy przydatne porady od psychologa.
Nie ignoruj problemów swojego nastolatka
Objawy depresji to apatia, zwiększona płaczliwość i drażliwość, utrata zainteresowania tym, co kiedyś przynosiło radość, izolacja, ograniczenie i odmowa komunikacji z rówieśnikami, bliskimi. A także migreny, zawroty głowy, rozstrój żołądka, nieuzasadnione „po prostu złe samopoczucie”. Po zauważeniu podobnych objawów u nastolatka nie można ich zignorować. W końcu depresja nastolatków może prowadzić nie tylko do porzucenia studiów czy sekcji sportowej, ale do poważnych problemów, w tym samobójstwa.
Delikatnie i dyskretnie zapytaj nastolatka, co jest przyczyną jego przygnębienia. Ale nie licz na jasną odpowiedź - jest mało prawdopodobne, aby sam nastolatek rozumiał zmiany, które się z nim dzieją. Najważniejsze jest okazanie wsparcia, uczestnictwa, uwagi na problemy nastolatka.
Nie łaj ani nie obwiniaj nastolatka
Głównym błędem rodziców, którzy borykają się z przejawem młodzieńczej depresji u swojego dziecka, jest oskarżenie o lenistwo, słaby charakter, próby „wzbudzenia” i nawoływania do „spotkania się”. Szczególnie trudno jest utykać dorastającym chłopcom, których kulturowe stereotypy zabraniają. Zawstydzanie i skarcenie nastolatka może jedynie doprowadzić do pogłębienia depresji. W końcu nastolatek już czuje, że nikomu nie jest potrzebny, niezrozumiany, porzucony. A jeśli doda się do tego ciągłe wyrzuty, możesz pomyśleć o rozliczeniu się z życiem.
Depresja nastoletnia to choroba
Ważne jest, aby rodzice zrozumieli, że depresja nastolatków nie jest wymówką, nie fikcją, to naprawdę choroba, taka jak grypa lub ból gardła. I jak każda choroba, może prowadzić do komplikacji, jeśli "wbijesz to do środka", nie przywiązuj wagi. Ważne jest, aby zrozumieć i wyeliminować nie tyle objawy, co przyczynę.
W okresie dojrzewania pojawia się osoba. Nieodwzajemniona pierwsza miłość, niepowodzenia w nauce, konflikty z rówieśnikami - nastolatek, nie posiadający ochrony doświadczeń życiowych, bardzo boleśnie postrzega te czynniki, a każdy z nich na tle fizjologicznej, hormonalnej i psychologicznej restrukturyzacji może powodować depresję. Co więcej, z reguły działa kombinacja czynników.
Dlatego oprócz stałego wsparcia, chęci zrozumienia uczuć dziecka, bezwarunkowej akceptacji go ze wszystkimi jego problemami, rodzice muszą zwrócić się o pomoc do specjalistów. Warto skontaktować się z psychologiem, który posiada niezbędne techniki, aby pomóc nastolatkowi przejść przez ten trudny wiek, odzyskać nowe „ja” oraz radość i pełnię życia.
