W wieku 3-4 lat najczęstszym lękiem wśród dzieci jest strach przed ciemnością. Dziecko boi się samotności w ciemnym pokoju, boi się ciemnych zakamarków i nisz. Czasami dziecko nie potrafi nawet wyjaśnić przyczyny swojego strachu. Troskliwi rodzice powinni mu pomóc uporać się z tym problemem.
Obawy u dzieci zaczynają się pojawiać wraz z poprawą pracy części mózgu. Stopniowo nowe obszary są aktywowane i włączane do pracy, dziecko uczy się fantazjować, rozwija się jego wyobraźnia. Ale dziecko boi się przestrzeni, której nie może kontrolować, a ciemność mu w tym przeszkadza. Zaczyna wymyślać dla siebie lęki, które czają się w ciemnych zakamarkach i nieoświetlonych przestrzeniach, ponieważ mogą kryć w sobie różne niebezpieczeństwa. Aby zrozumieć lęk dziecka, należy zbadać sytuację rodzinną, przeanalizować zachowania dorosłych i ich stosunek do dziecka. Czasami zdarza się, że strach jest zasłoną, za którą Twoje dziecko skrywa zupełnie inne uczucia. Na przykład zazdrość. Jeśli po urodzeniu drugiego dziecka twój najstarszy syn zaczyna bać się ciemności, zwróć uwagę, czy dajesz mu wystarczająco dużo czasu. Być może opiekując się młodszym, często zostawiasz starszego w spokoju. A dziecko, które wcześniej było przyzwyczajone do zwiększonej opieki, teraz często pozostaje samo. Rozwija uczucie zazdrości. A dziecko, aby przyciągnąć twoją uwagę, podświadomie wyraża w ten sposób swój protest. Ma poczucie strachu przed ciemnością, więc rodzice zwracają na niego większą uwagę. Przyjrzyj się bliżej zachowaniu dziecka, a na pewno zrozumiesz przyczynę strachu, który się pojawił, a czasami strach przed ciemnością może wręcz przeciwnie, być protestem przeciwko nadmiernej uwadze dorosłych, którzy nawet nie pozwalają na dziecko samodzielnie nadepnąć. Na zewnątrz wydaje się, że dziecko jest zrezygnowane. Ale w stosunku do ciemnego pokoju wykazuje niesamowitą wytrwałość. I nigdy nie wejdzie, dopóki światło w pokoju nie zostanie włączone. Wygląda to całkiem realnie, mówią, nie może przezwyciężyć tego strachu i nic nie można na to poradzić. Ale jeśli po prostu dasz dziecku trochę swobody, odejdź od zwiększonej opieki, wtedy strach przed ciemnością zniknie sam. Oczywiście nie jest łatwo zrozumieć, co jest przyczyną strachu przed ciemnością u dziecka. Ale musisz to rozgryźć. Jeśli są to twoje własne błędne obliczenia, musisz natychmiast zmienić swoją taktykę zachowania. Wtedy w przyszłości będzie można uniknąć innych kolizji i ostrych zakrętów w relacjach z dzieckiem. Jeśli są to wewnętrzne zaciski dziecka związane z rozwojem i aktywacją fantazji i wyobraźni, konieczne jest włączenie w proces komunikacji tworzenia gier z elementami walki z lękami lub skorzystanie z pomocy specjalisty.
