Dlaczego cenimy przyjaźń? Przede wszystkim dlatego, że przyjaźń jest prawdziwa, silna – jedna z najszlachetniejszych i najcenniejszych relacji, jakie łączą ludzie. Przyjaźń uszlachetnia osobę, pomaga pozbyć się niedociągnięć, powstrzymuje się od niegodnych działań.
Przyjaźń jest nie do pomyślenia bez szczerej sympatii i bezinteresowności. Mówi o tym popularna mądrość: „Nie można kupić przyjaźni!” W większości przypadków opiera się na wspólnocie interesów, poglądów, przekonań. Innymi słowy, przyjaciel jest również osobą o podobnych poglądach. Już samo to może być wystarczającym powodem, by cenić przyjaźń. „Przyjaciel zawsze gotów jest zrezygnować z miejsca w łodzi i kręgu” – tak śpiewa się w starej dobrej piosence. I to prawda, ponieważ prawdziwa przyjaźń opiera się na chęci zrobienia wiele dla osoby, którą dana osoba nazywa swoim przyjacielem. Czasami ze szkodą dla siebie, swoich interesów, nawet podejmując ryzyko dla niego. Przyjaciel to ktoś, komu zawsze można zaufać w trudnej, czasem śmiertelnej sytuacji; kto tam będzie, gdy będzie ci ciężko; znajdzie najpotrzebniejsze słowa, jeśli jesteś w smutku; pomoże z dyskretną radą, osobistym udziałem, a nawet nie pomyśli o poproszeniu o coś w zamian. Prawdziwy przyjaciel pomaga, nie licząc na żadną nagrodę, ani nawet proste słowa wdzięczności. Po prostu dlatego, że nie może zrobić inaczej. Dla niego takie zachowanie jest najbardziej powszechne i naturalne. Dlatego taką przyjaźń należy pielęgnować i pielęgnować jak oko oka. Niestety, wszystko dzieje się w życiu. Czasami zdarza się, że nieostrożne słowo, a nawet wypowiedziane w najbardziej nieodpowiednim momencie, lub nieudany żart prowadzi do tego, że między bliskimi przyjaciółmi „biegnie czarny kot”. A teraz ludzie, których przyjaźń wydawała się niezniszczalna i wielokrotnie wypróbowana, unikają się nawzajem. W takiej sytuacji należy dołożyć wszelkich starań, aby się pogodzić, a nie zwlekać. Jak mówią, mądrzejszy robi pierwszy krok w kierunku spotkania. Ale co z kobietą stojącą między przyjaciółmi? I tak się dzieje w życiu. Być może najlepsze w tej sytuacji jest powiedziane w tej samej piosence: „Cóż, zdarza się, że jest zakochany, a ja jestem w drodze, zejdę z drogi. Takie prawo: Trzeci musi odejść!”.
