Zerwanie jest prawie zawsze bolesne i trudne, nawet jeśli jasne jest, że nie da się tego uniknąć. Dręczona lękiem przed nieznanym, obawą, że bez mężczyzny będzie jeszcze gorzej niż z nim, niechęcią do podjęcia decyzji o tak trudnym kroku. Wspólne plany, przyjaciele, wspomnienia są uciążliwe – wszystko to, co przez długi czas będzie niepokoić serce. Jeśli jednak zdecydujesz się odejść, nie zwlekaj z rozstaniem.
Patrząc w przeszłość, często nosimy różowe okulary i nie możemy zrozumieć, dlaczego byliśmy nieszczęśliwi. Przygotowując się do zerwania, ludzie często zaczynają idealizować swoich partnerów i w rezultacie nie mogą zdecydować się na zerwanie. Nie ma znaczenia, z jakiego powodu zdecydowałeś się zerwać, zamiast mieszkać razem. Jeśli ten powód był i okazał się wystarczająco poważny, podejmij decyzję. Przypomnij sobie nieprzyjemne chwile, co denerwuje Cię w partnerze, a zwłaszcza to, co nieustannie zmusza Cię do zerwania. Zdejmij różowe okulary.
Możesz być onieśmielony perspektywą samotności. Jeśli jednak pojawi się ten strach, zastanów się, czego tracisz w utrzymaniu związku, który chcesz zakończyć. Może czeka na Ciebie inna osoba - ta, która pokocha, która może cię naprawdę uszczęśliwić. Nie pozbawiaj się możliwości stania się wolnym i odnalezienia prawdziwej miłości. Tak, rozstanie to strata, ale to także szansa na zysk, cena przyszłego szczęścia. Nie opuszczasz szczęścia, a wręcz przeciwnie, zmierzasz w jego kierunku.
Decydując się na rozstanie, bardzo ważne jest, aby zrozumieć, że czas spędzony z osobą nie poszedł na marne. Zdobyłeś cenne doświadczenie, przeżyłeś wiele zarówno złych, jak i dobrych chwil, nauczyłeś się czegoś, nauczyłeś się czegoś. Proszę, przyjmij to z wdzięcznością. Ciągle dręczony urazą i poczuciem winy, nie będziesz w stanie łatwo rozpocząć nowego życia, więc zaakceptuj to, czego doświadczyłeś i pozwól osobie odejść, pozwól jej iść własną drogą. Niech między wami nie będzie więcej przeoczeń. Jeśli uważasz, że jesteś winny czegoś, szczerze proś o wybaczenie, ale nie usprawiedliwiaj się. Po prostu powiedz mi, że ci przykro.
Często nie możemy opuścić partnera, z którym spędziliśmy kilka miesięcy, a nawet lat, bo boimy się, że będzie mu trudno przezwyciężyć rozstanie. Nie trzeba męczyć się poczuciem winy. Nie żegnaj się długo: wystarczy krótka, ostatnia rozmowa bez wyrzutów, a tym bardziej bez skandali. Kładąc kres, nie palisz wszystkich mostów, a w przyszłości, jeśli zajdzie taka potrzeba, możesz wrócić do tego, z którego wychodzisz i zacząć wszystko od nowa.
Wreszcie, aby przejść przez trudny okres w swoim życiu, możesz zacząć prowadzić dziennik. Zaufaj mu swoimi wątpliwościami, emocjami, lękami, zadawaj sobie pytania i szukaj odpowiedzi. Ten rodzaj cichej rozmowy pomoże ci łatwiej zdecydować się na zerwanie i przejść przez nie.
