Spędziwszy 13-14 lat w statusie matki, nagle z przerażeniem uświadomiłeś sobie, że twój „anioł” dorósł i stał się niekontrolowany. Próby wzmocnienia kontroli w tym przypadku są daremne. Najważniejsze, żeby nie wpadać w panikę i przestrzegać pewnych zasad.
Należy pamiętać, że dla dzieci w okresie dojrzewania autorytet rodziców gwałtownie spada, a na górę wychodzą przyjaciele i ulica. Im bardziej się temu sprzeciwiasz, tym bardziej dziecko będzie bronić swojego prawa do wolności osobistej.
Zaakceptuj, że Twoje dziecko dorasta. Naucz się pukać, gdy chcesz wejść do pokoju nastolatka. W ten sposób wyjaśnisz, że szanujesz jego prawo do wolności i przestrzeni osobistej.
Pierwsza miłość, pragnienie bycia jak wszyscy inni – w tych sprawach będziesz musiała nauczyć się ufać swojemu dziecku. Możesz wyjaśnić, że zawsze będziesz przyjacielem i pomocnikiem, ale nie możesz nalegać na omawianie osobistych tematów.
Wyjaśniając zasady zachowania swojemu nastolatkowi, skup się również na wolności wyboru. Unikaj bezpośredniego szantażu: „Jeśli nie odrobisz teraz pracy domowej, nie pójdziesz na spacer itp.”. Motywuj z różnymi konsekwencjami: „Nieodbyte lekcje prowadzą do niższych ocen, co oznacza, że nie będziesz mieć przywilejów wchodząc na uczelnię” lub „Możesz wiele osiągnąć, jeśli dobrze się uczysz”.
Nie zabraniaj spotykania się z przyjaciółmi, którzy (jak myślisz) mają zły wpływ. Wyjaśnij spokojnie: „To jest twoje życie, możesz spróbować papierosów lub narkotyków, ale będziesz wyglądać znacznie fajniej, jeśli teraz wykażesz się silną wolą, niż wtedy, gdy spróbujesz przezwyciężyć już zakorzeniony nawyk”.
Zaszczepić także odpowiedzialność w związku ze stosunkiem seksualnym. Według statystyk odsetek ciąż u nastolatek rośnie z roku na rok. Taktownie poinformuj swoje dziecko o metodach antykoncepcji. Ważne jest, aby przekazać świadomości nastolatka fakt, że miłość nie jest ostrym seksem w pośpiechu ze względu na strach przed przyłapaniem, ale czułością i szacunkiem dla siebie.
Unikaj głośnego kwestionowania uczuć nastolatków, na przykład: „Czy to miłość? Wiesz, ile będzie takich miłości!” Należy pamiętać, że dziecko w wieku 12-14 lat ma podwyższone poczucie maksymalizmu, każdy dramat odbierany jest jako powszechna katastrofa, a każda sympatia jest jak miłość do życia. Staraj się zachowywać dyskretnie: obserwuj i interweniuj tylko wtedy, gdy poczujesz zagrożenie dla psychiki i zdrowia dziecka.
Aby stać się przyjacielem Twojego dziecka - postaraj się stanąć na jego miejscu. Przypomnij sobie, jakim byłeś nastolatkiem i porozmawiaj o swoim zachowaniu. Być może pomoże to zbliżyć się. Staraj się unikać notacji: „Oto jestem w twoim wieku…”. Dużo skuteczniejsze będzie zdanie: „Wiesz, rozpoznaję siebie w tobie. Ja też kiedyś …”.
Zachęcaj do wszelkich hobby nastolatka, nawet jeśli ich nie dzielisz i nie rozumiesz. Czy dziecko chce zostać raperem, metalowcem czy gotykiem? Przestudiuj te nieformalne ruchy i spróbuj znaleźć w nich pozytywne aspekty. Im lepiej zrozumiesz, czym interesuje się dziecko, tym szybciej odzyskasz utracony autorytet.
