Dzieci dzielą się na agresorów i ofiary. W każdym razie oba są złe. Warto wytłumaczyć dziecku, co jest złe, a co dobre. Przyczyny takiego zachowania zawsze należy szukać w rozmowie z dzieckiem.
Agresorzy nie mogą zapanować nad tym uczuciem, wykracza ono poza to, co dozwolone i cierpi z tego powodu zarówno sam agresor, którego niszczy, jak i otaczający go ludzie. Zwykle są tyranami i złymi. Są agresywni w stosunku do wychowawców, dzieci i wszystkich, którzy podchodzą pod rękę. Dzieci zaczynają się go bać, a dziecko łobuza zostaje samo, wszyscy go unikają. Ten dystans sprawia, że dziecko jeszcze bardziej się złości, staje się niekontrolowane słowami i czynami. Sprawcą takiego zachowania jest nieuwaga dorosłych, zaniedbywanie próśb, nieznajomość potrzeb dzieci. To tylko jedna strona medalu. Drugi typ to cierpiący. Wszyscy go obrażają, nie ma przyjaciół, dziecko jest pomijane. Powodów jest wiele - jeden z nich: dziecko jest uważane za słabe i niezdolne do oddania. Ludzie przyjaźnią się z tymi, którzy są tacy jak oni. A pogardza się resztą, która przynajmniej trochę różni się od pozostałych.
Są ciche dzieci, które nabrawszy odwagi zaczynają wyzywać innych obraźliwych słów, nikt nie chce się z nimi przyjaźnić. Ze swojej strony matka może porozmawiać z dzieckiem i wyjaśnić, że należy okazywać ludziom szacunek i współczucie. Jeśli dziecko cierpi na komunikację w zespole dziecięcym, matka powinna porozmawiać z wychowawcami, co może być przyczyną, spróbować dowiedzieć się od dziecka, być może w tym przedszkolu są do niego wrogo nastawieni.
Wtedy rozwiązaniem będzie przeniesienie do innej grupy. Jeśli dziecko pada ofiarą mobbingu, jest bite, konieczne jest podjęcie pilnych działań, spotkanie i omówienie z rodzicami skonfliktowanego dziecka-agresora jego zachowania. W żadnym wypadku nie prowokuj swojego dziecka do odwetu, ale nie powinieneś też drażnić słabeusza.
