Wyrzuty są wiecznymi towarzyszami relacji. Z reguły kobiety aktywniej wyrażają swoje niezadowolenie. Chociaż lista twierdzeń, jakie wysuwają wobec mężczyzn, wydaje się być przekazywana z pokolenia na pokolenie w niezmienionej formie.
Nieporozumienie
Nieporozumienie to rozległa koncepcja, leżąca u podstaw większości konfliktów. Jej korzenie tkwią w psychologicznych różnicach między płciami. Jeśli kobiety są bardziej przyzwyczajone do rozwiązywania problemów przez niekończące się wypowiadanie ich, to mężczyźni nie mają takiej potrzeby. Dlatego wzywając partnera do werbalnego uczestnictwa, panie stają w obliczu wyobcowania, które odbierają jako przejaw obojętności i chłodu.
W rzeczywistości mężczyźni nie są winni za to, że nie są w stanie dać wybranym przez siebie emocjonalnej odpowiedzi, której potrzebują. Nawet na poziomie fizjologicznym mają o 17% mniej neuronów w ośrodkach mowy mózgu niż kobiety. Ponadto chłopcy od dzieciństwa nie są przyzwyczajeni do intymnej rozmowy i wyrażania uczuć. Używają mowy tylko w biznesie i w ograniczonym formacie. A dziewczynki, które przyzwyczajone są do utrzymywania tajemnic z matką, szukają w swojej rodzinie tego samego wrażliwego i uważnego rozmówcy. Najczęściej tego nie znajdują, dlatego nieustannie wyrzucają silniejszemu seksowi niezrozumienie. Jak być w tej sytuacji?
Oczywiste jest, że niezwykle trudno jest zmienić postawy, które ukształtowały się przez lata i utrwaliły od najmłodszych lat. Ze strony kobiety zdecydowanie należy pozbyć się zarzutów. Drugim krokiem jest obniżenie oczekiwań. Między ludźmi, którzy są w związku, jest już jakiś dialog. Dzięki niemu możesz omówić kilka ważnych rzeczy, poprosić o radę, szukać wsparcia. Resztę przejawów emocji lepiej zostawić tej samej matce lub dziewczynie.
Unikanie problemów
Nie otrzymując pełnej słownej odpowiedzi od mężczyzny, kobieta zaczyna myśleć, że ucieka przed problemami. W końcu silniejszy seks często wybiera taktykę milczenia w sytuacjach konfliktowych. W rzeczywistości te cechy behawioralne pochodzą również z dzieciństwa. Wraz z wiekiem chłopcy tracą więź z matką, która jest tak silna we wczesnych latach życia. Nie znaczy to, że dla nich pierwsza strata mija bez śladu. Wręcz przeciwnie, na poziomie podświadomości mężczyzna zaczyna unikać przywiązania emocjonalnego, obawiając się powtórki „zdrady”. Dlatego trudno mu się otworzyć na kobietę, zaufać jej. A jako rozwiązanie problemu wybiera cichą ucieczkę.
A dziewczyna dorasta w zupełnie innym środowisku. Nie uczy się jej bycia silną i niezależną, dzięki czemu w rodzinie zyskuje większą emocjonalną bliskość, zarówno z matką, jak iz ojcem. Jako dorosła kobieta szuka podobnego uczucia w małżeństwie. Mężczyzna z reguły nie może tego dać. Wciąż pamięta traumatyczną sytuację z dzieciństwa, ale nie stara się jej zrozumieć. Unikając problemów, przedstawiciel silniejszej płci stara się chronić siebie i pozbyć niepokoju. Ma nadzieję, że kobieta sama to rozwiąże, podczas gdy jej życiowy partner pozostanie w jej osobistej strefie komfortu. W zasadzie tak jest często.
Ciągła potrzeba seksu
Dla kobiety miłość i seks są nierozłącznymi pojęciami. Dlatego tylko z ukochaną osobą mogą czerpać przyjemność i radość. Mężczyźni są znacznie bardziej zorientowani na seks. Chętnie obeszłyby się bez spowiedzi i zalotów, gdyby mieli możliwość natychmiastowego uzyskania tego, czego chcieli. Ponadto kobieta jest urażona faktem, że seks z nią nie jest tak ważny dla mężczyzny, jak sam w sobie.
Swoją wyjątkowość dla wybranego pragnie poczuć poprzez miłość. W końcu męska percepcja, w przeciwieństwie do kobiecej, wyraźnie oddziela emocje od zaspokojenia potrzeb fizjologicznych, do których należy seks. Jednym słowem nie ma sensu zarzucać przedstawicielom silniejszej płci, że ich libido jest inaczej ułożone.
Poligamia
Ponieważ mężczyźni dzielą miłość i seks, łatwo im pozostać w poligamii. Kobieta z szeregu zakochanych z pewnością znajdzie kogoś, kto jest jej szczególnie bliski i wzbudza najszczersze uczucia. Mężczyzna zmieniający partnerów seksualnych może nigdy nie poprzestać na jednym. Dla niektórych miłość nigdy nie nadchodzi, a główną kobietą w życiu jest matka.
Nawet postrzeganie cudzołóstwa fizycznego jest zupełnie inne dla obu płci. Panie odbierają to jako zdradę, powodującą cierpienie moralne, powód do zwątpienia w siebie. Mężczyzna najprawdopodobniej nawet nie pomyśli o szukaniu związków przyczynowo-skutkowych, angażując się w samobiczowanie. Może się niepokoić, może z wyjątkiem odgrywanej wyobraźni, która maluje podstępnego zdrajcę w ramionach rywala.
Potężny pociąg fizyczny tkwiący w przedstawicielach silniejszego seksu trafia w ręce kobiety na pierwszym etapie związku. W rzeczywistości o wiele łatwiej jest zniewolić mężczyznę niż go zatrzymać. Na początku jest gotów poddać się bez walki, poddając się mocy kobiecego uroku i seksualnego pociągu. Ale gdy dwoje ludzi zbliża się do siebie, nieuchronnie dochodzi do konfliktu. Kobieta jest gotowa rozpuścić się w partnerze, będąc w dzień iw nocy. Mężczyzna, jak wspomniano wcześniej, woli zachować dystans, przestrzeń osobista pomaga mu czuć się bezpiecznie. Obraża się i wyrzuca, on szczerze nie rozumie, na czym polega problem …
Ta opozycja jest tak naturalna, jak różnica między płciami, której żadna rewolucja seksualna nie jest w stanie zatrzeć. Tylko akceptując swoją prawdziwą naturę, kobiety i mężczyźni ochronią się przed wieloma problemami w związkach i nauczą się unikać wzajemnych wyrzutów, które prowadzą tylko do zwiększenia przepaści między nimi, a nie do osiągnięcia prawdziwej harmonii.
