Co roku tysiące dzieci przechodzą tę nieprzyjemną procedurę. Reakcja dzieci na rozwód rodziców zależy od wszystkich okoliczności samego rozwodu i oczywiście od wieku. Rozwód rodziców dla dziecka to szok i rozczarowanie. Wiele dzieci może przez to przejść dość spokojnie i zaakceptować sytuację, której nie można zmienić. Czasami zdarza się, że trauma psychiczna, którą dziecko doznało podczas procesu rozwodowego, jest dla niego bardzo trudna i może potrzebować pomocy specjalisty.
Wiadomości rozwodowe
Jeśli rodzice rozumieją, że nie da się uniknąć rozwodu, to dziecko musi być przygotowane, mama i tata powinni razem uczestniczyć w rozmowie. Czyniąc to, ukrywaj swoje uczucia frustracji wobec współmałżonka. Najważniejsze jest, aby wyjaśnić, że dziecko nie jest za nic winne i że będzie z nim, nawet jeśli mieszka osobno.
Reakcja dziecka
Reakcja każdego jest inna, niektórzy udają, że wszystko jest w porządku, ukrywając swoje uczucia, inne dzieci zaczynają gorzej się uczyć, zmniejsza się ich apetyt. W takim momencie najważniejsze jest, aby dziecko poczuło Twoje wsparcie. Uczucia mogą być gwałtowne, ale reakcje takie jak gniew, depresja i lęk są normalne. Ale z czasem powinna nastąpić stopniowa poprawa. Jeśli mimo wszystko będzie gorzej (wybuch agresji i przemocy, nadużywanie alkoholu lub narkotyków, problemy w szkole, porzucenie wszystkiego, co wcześniej fascynowało), to nie obejdzie się bez pomocy specjalistów.
Ważne jest, aby nie angażować dzieci w konflikt rodzicielski, bez względu na to, jak silny może on być. Przede wszystkim pomyśl o dziecku, nie powinien dokonywać wyboru między wami. Rozwód dla dziecka powinien być jedynie zerwaniem relacji miłosnej między rodzicami, a nie pozbawieniem jednego z nich. Dobrze, gdy po rozwodzie małżonkowie znajdują siłę do przyjaznej komunikacji.
Takie zachowanie uczy dzieci prawidłowego rozwiązywania problemów. W żadnym wypadku dziecko nie powinno być oczerniane i zwrócone przeciwko ojcu lub matce, ojciec ma prawo spotkać się z dzieckiem, tak jak matka. I nawet jeśli wydaje ci się, że dziecko jest bardzo małe, w rzeczywistości tak nie jest. Doskonale zdaje sobie sprawę z tego, co się dzieje. Rozmawiaj z nim na równych prawach, bez udawania i oszukiwania. Ważne jest, aby dziecko czuło, że jest brane pod uwagę.
