Choroby grzybicze (grzybice) u dzieci wywoływane są przez grzyby pasożytnicze, których zarodniki wnikają do skóry i tkanki podskórnej poprzez mikrourazy. Leczenie grzybic zależy od ciężkości, charakteru choroby i obszaru zmiany.
Instrukcje
Krok 1
Keratomykoza to uszkodzenie tylko powierzchniowych warstw skóry. Obejmuje łupież pstry, który charakteryzuje się pojawieniem się plam koloru kawy z mlekiem o różnych rozmiarach i kształtach. W tych miejscach obserwuje się łuszczenie się skóry w łupieżu. Plamy są zlokalizowane częściej w klatce piersiowej, plecach. Przy powierzchownych formach zmian o gładkiej skórze można ograniczyć się do prowadzenia wyłącznie terapii zewnętrznej. Dotknięte obszary skóry traktuje się rano przez dwa tygodnie 2% roztworem jodu, wieczorem maścią nystatynową lub leworynową.
Krok 2
Dermatomikoza to zakaźna i alergiczna choroba skóry, włosów, paznokci. Najbardziej podatne na tego typu grzybice są dzieci. Dermatomikoza objawia się łuszczeniem, zwilżaniem, silnym swędzeniem, powstawaniem licznych pęcherzyków, pęknięć i erozji. Kandydoza to uszkodzenie skóry, błony śluzowej jamy ustnej, narządów płciowych. W tym przypadku pojawia się erozja, pęcherzyki, krosty. Przy pospolitej postaci grzybicy zaleca się przebieg nizoralu w dawce 200 mg na tydzień, w leczeniu trichofitozy (uszkodzenia skóry głowy) gryzeofulwinę stosuje się najczęściej w dawce 62,5 mg na dobę z o wadze poniżej 20 kg (od drugiego roku życia), przy masie od 20 do 40 kg dzienna dawka wynosi 125 mg.
Krok 3
Klotrimazol to złoty standard w zewnętrznej terapii grzybic, który niezmiennie zajmuje jedno z czołowych miejsc w leczeniu chorób grzybiczych. Zaleca się przestrzeganie higieny osobistej, używanie wyłącznie grzebieni i czapek oraz mycie rąk.
