Siedem lat to ważny etap w życiu dziecka. Dzieciństwo przedszkolne się kończy, przed nami szkoła, nowe prawa i obowiązki, nowi przyjaciele i hobby. Mama i tata nadal są głównymi ludźmi w jego życiu, ale ich opinia stopniowo przestaje być jedyną prawdziwą dla dziecka. Z drugiej strony rodzice czasami po prostu nie zauważają.
Czy trzeba wymusić?
Od dawna udowodniono, że metody władzy w pedagogice są nieskuteczne, nawet jeśli nie mówimy o karze fizycznej, ale o presji psychicznej. Młodszy przedszkolak może jeszcze pogodzić się z tym, że jest zmuszony zrobić coś wbrew swojej woli. Rodzice mają dość siły, by przełamać jego opór. Jeśli jest to środek wymuszony i jest rzadko używany (na przykład tylko w przypadkach, gdy dziecko wymaga leczenia lub szybkiego usunięcia z niebezpieczeństwa), nic złego się nie stanie. Ciągła presja doprowadzi do tego, że urocze dziecko zamieni się w złamaną przez życie istotę, całkowicie pozbawioną inicjatywy.
Możliwa jest również opcja odwrotna - ukształtuje się silna osobowość, zdolna do oparcia się wszelkim sytuacjom życiowym, ale rodzice nie będą odgrywać żadnej roli w jej życiu. Siedmioletnie dziecko ma już dość siły, by oprzeć się ciągłej presji dorosłych. Nieposłuszeństwo jest jedną z najbardziej żywych i aktywnych form takiego oporu.
Jak uniknąć nieposłuszeństwa
Dziecko stawia opór, gdy rodzice go nadopiekują, nie pozwalają mu okazywać niezależności. Starszy przedszkolak potrafi już dużo. Określ zakres swoich bieżących obowiązków. Być może już chodzi do koła, szkoły sportowej lub pracowni edukacji estetycznej. Twoim zadaniem jest zapewnienie mu warunków do szkolenia i terminowe wysyłanie go na lekcje i treningi. Za pracę domową powinien już być odpowiedzialny za siebie. Oczywiście trzeba kontrolować, ale rób to dyskretnie.
Oprócz edukacji dziecko powinno wykonywać prace domowe. Czyszczenie klatki kanarkowej, podlewanie kwiatów, odkurzanie dywanu w pokoju, sprzątanie klombu na wsi - lista nie jest kompletna. Dziecko powinno czuć, że jest już duże, że potrafi robić rzeczy ważne dla innych. Może się zdarzyć, że starszy przedszkolak zapomni o czymś zrobić. Trzeba go nie zmuszać, ale przypominać, że inni ucierpieli z powodu jego bezczynności: kanarek może umrzeć, kwiaty uschną, a po dywanie lepiej nie chodzić boso.
Dziecko też ma nastrój
Prawie każdy człowiek ma chwile, kiedy wszystko wypada mu z rąk. Dzieci też mają takie chwile. Ważne jest, aby rodzice to zrozumieli. Może dziecko pokłóciło się ze swoim najlepszym przyjacielem lub nauczycielem, może straciło ulubioną zabawkę lub najlepszą książkę został pogryziony przez psa. Jego kłopoty mogą wydawać ci się drobiazgami, ale dla przedszkolaka lub młodszego ucznia takie problemy są bardzo poważne. Mów o tym, sympatyzuj, doradzaj, jak się zachować, bo Twoja opinia jest dla niego nadal bardzo ważna.
Naucz się negocjować
W rodzinach, w których między dorosłymi a dziećmi powstała relacja zaufania, problemy z posłuszeństwem zwykle nie występują. Dziecko po prostu nie przychodzi do głowy, że można zrobić coś przeciw niemu, ponieważ wszystkie kwestie są z nim omawiane na równych zasadach, jego opinia jest brana pod uwagę, rodzice proszą go o radę. Ważne jest dotrzymywanie umów i dotrzymywanie obietnic. Siedmioletnie dziecko doskonale pamięta zarówno to, co obiecał, jak i to, co mu obiecano. Zwiedziony w swoich oczekiwaniach przestaje dostrzegać słowa dorosłego i robi wszystko wbrew.
