W leczeniu dziecka mogą zaistnieć sytuacje, w których lek trzeba podać domięśniowo, a możliwość samodzielnego podania leku przez rodziców oszczędza czas i wysiłek. Czasami umiejętność prawidłowego wstrzykiwania może uratować życie we właściwym czasie.
Zawsze możesz znaleźć profesjonalną pielęgniarkę lub zabrać dziecko do szpitala, ale czasami zajmuje to cały dzień, zwłaszcza jeśli zastrzyki trzeba podawać 2-3 razy dziennie. Należy pamiętać, że zastrzyki wykonuje się nie tylko w pośladki - w zależności od przepisanych leków i celu leczenia istnieją wlewy dożylne, domięśniowe i podskórne. Leki podaje się podskórnie w przypadkach, gdy nie ma potrzeby uzyskania natychmiastowego efektu lub działanie leku jest wymagane przez długi czas. Większość szczepień wykonuje się podskórnie. Aby uzyskać natychmiastowe efekty, lek podaje się dożylnie. Ten rodzaj wstrzyknięcia jest trudny technicznie i wymaga przestrzegania wszystkich zasad, dlatego w celu zainstalowania zakraplaczy i wlewów dożylnych najczęściej zwracają się do pracowników służby zdrowia.
Większość zastrzyków wykonuje się domięśniowo, jest do tego kilka korzystnych miejsc - pośladek, udo, ramię, preferowane są pośladki. Aby uzyskać prawidłowy wstrzyknięcie, musisz dokładnie wiedzieć, gdzie wstrzyknąć i postępować zgodnie z zalecaną sekwencją działań. Po nabyciu przepisanego leku w odpowiedniej dawce, waty i alkoholu medycznego, szczególną uwagę zwraca się na wybór strzykawek. Jednorazowe strzykawki muszą mieć wymaganą pojemność; w przypadku dzieci należy wziąć najcieńszą igłę lub specjalne strzykawki dla dzieci.
Im cieńsza igła, tym mniejszy wysiłek wkłada się w zastrzyk i tym bardziej jest tolerowane bezboleśnie.
Przed wstrzyknięciem należy dokładnie umyć ręce mydłem lub środkiem dezynfekującym, można je przetrzeć spirytusem nacierającym. Po wstrzyknięciu w mięsień pośladkowy każdy pośladek jest konwencjonalnie podzielony na 4 równe części. Zastrzyk wykonuje się w prawą górną ćwiartkę, z wielokrotnym przytrzymywaniem, pośladki muszą być naprzemiennie. Musisz zachować spokój, ruchy powinny być płynne i pewne, zależy to od tego, jak łatwo igła wbije się w mięsień. Płynny preparat w ampułce otwiera się poprzez nacięcie otworu specjalnym pilnikiem do paznokci. Jednorazowa strzykawka jest otwierana, podłączana do igły i pobierany jest lek. Preparaty suche (znajdujące się wśród antybiotyków) rozcieńcza się wodą do wstrzykiwań lub lidokainą, zgodnie z zaleceniami lekarza. Strzykawkę z zebranym lekiem obraca się igłą do góry i lekko uderza w nią tak, aby wszystkie pęcherzyki powietrza uniosły się. Lekko przesuń tłok, wypychając powietrze na zewnątrz, aż w otworze pojawi się kropla leku. Należy go usunąć, wycierając igłę wacikiem nasączonym alkoholem.
Pośladek przeznaczony do wstrzyknięcia masujemy miękkimi lub oklepującymi ruchami. Dłonie nie powinny powodować napięcia w masowanych mięśniach, należy je rozgrzać. Miejsce wstrzyknięcia igły należy przetrzeć watą nasączoną alkoholem. Wolną ręką skórę w miejscu wstrzyknięcia zbiera się w fałd, igłę wprowadza się dłonią ze strzykawką pod kątem 90 °, ostrym ruchem, na głębokość 3/4 całej długości igły. Kciuk umieszcza się na tłoku, strzykawkę mocuje się w dłoni palcem wskazującym i środkowym, a lek wstrzykuje się. Po całkowitym wprowadzeniu miejsce wkłucia igły dociska się lekko watą nasączoną alkoholem, igłę szybko wyjmuje, a pozostały otwór dociska się, masując przez kilkanaście sekund.
Strzykawki nie mogą być ponownie użyte do wstrzyknięcia; przed wyrzuceniem igłę należy zamknąć kapturkiem.
Wszystkich tych manipulacji nie należy przeprowadzać w obecności dziecka w świadomym wieku, tym bardziej, aby pokazać mu swój strach, niepokój i niepewność. Jeśli dziecko jest zdenerwowane, płacze i boi się, nie łaj go i nie zawstydzaj - lepiej spróbować odwrócić jego uwagę, na przykład włączając kreskówkę. Nie warto też oszukiwać dziecka słowami, że bólu nie będzie, zwłaszcza jeśli nie wiesz, czy zastrzyk jest bolesny. W żadnym wypadku nie należy straszyć zastrzykami, lepiej chwalić dziecko za jego odwagę i cierpliwość.
