Życie z osobą, która bez powodu nie przestaje martwić się o swoje zdrowie, nie jest łatwe. Hipochondryk nieustannie skarży się na wyimaginowane choroby i przy najmniejszym złym samopoczuciu jest w stanie wywołać śmiertelną chorobę. Jednak przy odpowiednim postępowaniu z tym bezbronnym towarzyszem można zminimalizować niedogodności związane z mieszkaniem obok hipochondryka.
Diagnoza: hipochondryk
Prawdziwy hipochondryk ciągle myśli o nieuleczalnych chorobach i podejrzewa w sobie wiele z nich i jest to całkowicie bezpodstawne. Uwielbia diagnozować siebie, dlatego uwielbia studiować medyczne podręczniki i encyklopedie, a także siedzieć na odpowiednich stronach. I wszędzie znajduje potwierdzenie swoich najstraszniejszych podejrzeń, ponieważ natychmiast manifestuje opisane objawy.
Hipochondria mogą być spowodowane różnymi przyczynami. Ktoś jest zbyt podejrzliwy i wrażliwy, od innych w dzieciństwie rodzice zdmuchnęli drobinki kurzu, nadmiernie martwili się o zdrowie swojego dziecka, trzeci zaczął obawiać się poważnych chorób po przejściu jednej lub kilku z nich. Rezultat jest taki sam: to, na co inni ludzie nie zwracają szczególnej uwagi, może wywołać prawdziwą panikę u hipochondryka.
Dogaduj się z hipochondrykiem
Jeśli zdarzy ci się mieszkać z hipochondrykiem, przede wszystkim zastanów się nad osobliwościami jego natury. Przygotuj się na to, że nie tylko będzie ci narzekał na swoje zdrowie, ale nawet czymś manipuluje przy pomocy swoich dolegliwości lub chorób. Ale nie spiesz się, aby zapisać go jako hipokrytę.
Hipochondryk potrzebuje twojej opieki i uwagi. Może być samolubny, ale nie zwodzi. Czasami jego słowa i czyny są nieświadome, a wymyślony ból może być przez niego fizycznie odczuwany. Spróbuj zrozumieć, jakie to dla niego trudne.
Nie próbuj go przekonywać, że nie jest chory na logiczne argumenty, to nie pomoże.
Nie śmiej się z hipochondryka ani nie oskarżaj go o udawanie. Może to prowadzić do poważnej urazy, a nawet rozpadu związku. Spróbuj zrozumieć jego niepokój. Ważne jest, aby taka podejrzliwa osoba wiedziała, że jest traktowana poważnie, że jej opinia jest szanowana, a jej problemy mają prawo do życia. Samotność tylko pogorszy jego stan.
Zwróć uwagę na pomoc. Wysłuchaj jego skarg. Następnie zapytaj, czy wszystko ci powiedział, czy ma jakieś założenia dotyczące możliwej diagnozy, zadawaj pytania wyjaśniające. Nie przerywaj mu ani nie kłóć się z nim. Kiedy „pacjent” w pełni się wyrazi, spróbuj go uspokoić.
Jeśli hipochondryk jest zadowolony z twojej rozmowy i nie zamierza biec do lekarza, spróbuj odwrócić jego uwagę od niepokojących myśli. Zmień temat, zaproponuj obejrzenie filmu lub zaproś go do kawiarni.
Znajdź równowagę ze swoim hipochondrykiem. Ważne jest, abyś poświęcał uwagę w ściśle odmierzony sposób, w przeciwnym razie wymagania wyimaginowanego pacjenta będą rosły wykładniczo. Pamiętaj, że masz własne życie, w którym jest miejsce na słońce i uśmiechy.
Nie powinieneś być smutny z hipochondrykiem.
Pamiętaj, że czasami musisz zabrać hipochondryka do lekarza. W końcu nie wszystkie jego podejrzenia i przeczucia mogą być bezpodstawne. Jeśli jesteś przyzwyczajony do ciągłego narzekania, możesz przeoczyć poważne objawy rodzącej się choroby.
