Napoleon Bonaparte zasłynął ze swoich militarnych wyczynów i niesamowitych ambicji. Z pewnością cesarz byłby zdziwiony, gdyby dowiedział się, że dziś jego nazwisko najczęściej słyszy się na wzmiankę o słodyczach i kompleksie psychologicznym, który dręczy niewymiarowych ludzi.
Czym jest kompleks Napoleona?
Dlaczego dokładnie Napoleon jest związany z tym kompleksem niższości? Faktem jest, że on sam nie mógł pochwalić się bardzo wysokim (tylko 1,51 m), więc na wielu obrazach był przedstawiany na koniu, aby ta wada nie była widoczna. Niemniej jednak zdrobnienie form w żaden sposób nie wpłynęło na celowość Bonapartego i nie podważyło jego wiary w siebie.
Obecnie współcześni psychologowie uważają kompleks Napoleona za pragnienie osób niewymiarowych, aby osiągnąć sławę, rozwój kariery, sukces, dobrobyt materialny i tak dalej.
Po raz pierwszy o tym psychologicznym odchyleniu wspomniał w swoich pismach austriacki psycholog Alfred Adler. Opisał niesamowite pragnienie wzbogacenia się i samorealizacji u jednego ze swoich krótkich pacjentów. Nazwał to zjawisko „kompleksem Napoleona”.
Teraz ludzie nazywają kompleks Napoleona także „syndromem niskiego człowieka” lub „kompleksem małego człowieka”. Znaczenie we wszystkich przypadkach jest takie samo - z powodu niskiego wzrostu ludzie czują się wadami, więc starają się zrobić wszystko, co możliwe, aby udowodnić innym, że również są do czegoś zdolni.
Jak kompleks Napoleona objawia się u mężczyzn i kobiet?
Wśród przedstawicieli różnych płci kompleks Napoleona ma różne przejawy. Mężczyźni karłowaci od najmłodszych lat, najczęściej od wieku młodzieńczego, zachowują się agresywnie w stosunku do innych. Czasami takie zachowanie może być spowodowane dyskryminacją ze strony rówieśników lub odmową kochanka.
W przeciwieństwie do reszty silnej połowy ludzkości, „niscy mężczyźni” prawie zawsze są pewni, że wszystkie ich problemy wynikają z niskiego wzrostu. Ponadto niektórzy naukowcy wysunęli hipotezę, że niscy mężczyźni są znacznie bardziej zazdrośni.
Co dziwne, najczęściej „mali mężczyźni” wybierają wysokie kobiety jako towarzyszki. W niektórych przypadkach odwzajemniają się. Ponadto uważa się, że są bardziej aktywne w sferze intymnej ze względu na wysoką zawartość hormonów we krwi.
Z kolei „małe kobiety” walczą o swoją niezależność na wszelkie możliwe sposoby i nie pozwalają mężczyznom chronić ich i otaczać opieką.
Takie młode panie podobno próbują „zrekompensować brakujące centymetry” ze względu na wielkie ambicje, chęć zajmowania stanowisk kierowniczych i kierowniczych. W trakcie rozwoju kariery zachowują się agresywnie i brutalnie.
Do najsłynniejszych przedstawicieli płci pięknej, cierpiących na kompleks Napoleona, można zaliczyć: Edith Piaf (1,47 m), Królową Wiktorię (1,52 m), Evę Longorię (1,55 m) i wielu innych.
