Inteligentną osobę w mowie potocznej można nazwać zarówno „intelektualistą”, jak i „erudytą”. Wydaje się, że erudycja i inteligencja to synonimy. Tymczasem pojęcia te różnią się znaczeniem.
Pojęcie inteligencji jest najbliższe pojęciu myślenia. Jeśli myślenie jest samym procesem przetwarzania informacji przez mózg, to intelekt jest zdolnością do takiego myślenia. Mówiąc o poziomie inteligencji tej lub innej osoby, mają na myśli rozwój jej myślenia.
Pojęcie erudycji charakteryzuje poziom i zakres wiedzy człowieka, zbiór informacji, które był w stanie przyswoić w ciągu swojego życia.
Jeśli porównamy ludzką psychikę z komputerem, erudycję można przyrównać do plików zawierających informacje, a inteligencję do systemu operacyjnego. Obecność jednego nie zawsze implikuje drugiego. Na przykład dziecko ulicy, które nie ma nawet podstawowej wiedzy ze szkolnego programu nauczania, może wykazać się fantastycznymi zdolnościami intelektualnymi, wymyślając sposoby kradzieży.
Co ważniejsze
Urok erudycji jest tak wielki, że nawet wielcy naukowcy nie zawsze mogą go uniknąć. Słynny wynalazca Thomas Edison zaoferował ludziom, którzy chcieli dla niego pracować, specjalny test, opracowany przez niego. Aby zdać test, trzeba było mieć bardzo szeroką erudycję, bo zawierały pytania z zakresu geografii („Gdzie płynie Wołga”), fizyki („Kto odkrył promienie X”), historii („Kim jest Leonid”). "), a nawet literatura (" Jak zaczyna się Eneida). Tylko 35% kandydatów poradziło sobie z zadaniem i dostało pracę.
Osoba o tak szerokiej wiedzy nazywana jest „chodzącą biblioteką”. Porównanie jest bardzo trafne, bo w bibliotece książki są na półce i czekają, aż ktoś je przeczyta. Do tego momentu wszystko co jest w nich napisane pozostaje „martwą wagą”. Informacje w pamięci erudyty, który nie wyróżnia się wysoką inteligencją, znajdują się na tej samej pozycji.
Stosunek inteligencji i erudycji
Myślenie, aby mogło funkcjonować, potrzebuje informacji, które można opanować i przetworzyć, dlatego intelekt jest zawsze „głodny” – zawsze poszukuje nowej wiedzy. Rozwój inteligencji prowadzi do wzrostu poziomu erudycji.
Erudycja natomiast, oparta na biernym „mechanicznym” zapamiętywaniu faktów, może obejść się bez rozwiniętego intelektu, a więc nie stymuluje jego rozwoju.
Muszą o tym pamiętać rodzice, którzy starają się „włożyć” dziecku jak najwięcej informacji. Podczas gdy dziecko jest małe, jego „wiedza encyklopedyczna” pozwoli mu chwalić się znajomym, ale w przyszłości nie pomoże ani w szkole, ani w życiu.
Konieczne jest przekazanie dziecku wiedzy, ale uzupełnianiu bagażu informacyjnego powinny towarzyszyć gry i zabawy rozwijające myślenie. Osoba z rozwiniętym intelektem samodzielnie rozwinie i pogłębi erudycję.
