Czym jest ogólnie niezależność dziecka? Być może istnieją dwa aspekty, w których można by rozważyć tę koncepcję. Jak na ironię, rozwój tych dwóch typów samodzielności bardzo często wymaga zupełnie innego podejścia.
Instrukcje
Krok 1
Po pierwsze, samodzielność dziecka w koncepcji nauczyciela przedszkolnego. Dziecko na tyle umiejętne jak na swój wiek może sobie służyć - ubierać się, myć, jeść, sprzątać zabawki, ścielić łóżko itp. Będzie to wymagało żmudnej pracy, aby stworzyć i poprawić umiejętności dziecka. Dzień po dniu, godzina po godzinie, musisz zaoferować udział w niezbędnych działaniach. Trzeba w porę wychwalać dziecko, nie tylko za każdą udaną próbę, ale także za okazaną pracowitość, choćby za to, że nie odmawia udziału w pracach domowych.
Krok 2
Zasadniczo maluch jest po prostu uczony, aby nie stwarzał problemów. Jest to niewątpliwie bardzo ważne dla normalnej egzystencji w ramach zwykłych warunków życia. W edukacji tego rodzaju samodzielności docenia się wykonywanie czynności według określonego harmonogramu, odstępstwa od porządku są mile widziane tylko wtedy, gdy pomagają zrobić to samo, ale szybciej lub lepiej. Ale co się stanie, jeśli dziecko popełni błąd, próbując coś zrobić? Załóżmy, że stłucze wazon, który próbował umyć, albo psuje makaron, gdy próbuje go ugotować po raz pierwszy bez pomocy? Tak, zwłaszcza jeśli nie został o to poproszony? Najczęściej po takim błędzie zniechęca się dziecko do robienia czegoś na własną rękę, a czasem bardzo długo.
Krok 3
Tu właśnie pojawia się ważne pytanie: jaką niezależność wychowują dorośli u dziecka? Nawykowe wypełnianie tego, co nakazane, czy rzeczywista niezależność w decyzjach i działaniach? Choć dziecko jest bardzo małe, nieustannie dąży do tego, aby z punktu widzenia rodziców wykazywać aktywność całkowicie pozbawioną sensu i przez to podlegającą stłumieniu. Ale bez względu na to, jak kłopotliwe i trudne, trzeba starać się znaleźć powód do pochwały i wsparcia w każdym działaniu dziecka. Oczywiście chwalenie za wszystko jest nierealne. Na przykład za łyżkę rzuconą na podłogę, za kaprysy lub, powiedzmy, za podartą tapetę.
Krok 4
Ale jeśli Twoje dziecko posmarowało podłogę ciastem, dowiedz się, czy pierwszy raz chciał samodzielnie nakarmić psa? Zanim rzucisz się po szmatę, poświęć trochę czasu, aby powiedzieć, jaki jest mądry i że następnym razem chcesz razem nakarmić psa. Bazgroły ołówkiem w twojej książce lub pierwszy zakup T-shirtu przez nastolatka są przejawami osobowości osoby, którą wychowujesz. Jeśli nie pozwolisz mu popełniać błędów, nie nauczy się żyć.
