Wydaje się, że instytucje o dumnej nazwie „centrum rozwoju” powinny różnić się od zwykłych placówek edukacyjnych. A różnią się… Głównie cenami za świadczone usługi. Generalnie ich programy pracy z dziećmi odpowiadają programom realizowanym w publicznych placówkach wychowania przedszkolnego i pozaszkolnego. Jednak w większości tych placówek istnieje co najmniej jedna różnica jakościowa w stosunku do placówek ogólnokształcących: oferując dość szeroki wachlarz usług, w większym lub mniejszym stopniu zachowują swoją specjalizację, tj. koncentruje się na określonych zajęciach z określonymi grupami dzieci.
Można sformułować niezbyt ścisłą, ale jednak jasną klasyfikację ośrodków rozwoju dziecka według kilku kryteriów. Wśród takich znaków można przede wszystkim wymienić wiek grup docelowych dzieci, którym może być wiek Dosadowa, wiek przedszkolny i szkolny.
Programy pracy z dziećmi w wieku dosadowa koncentrują się głównie na nauczaniu dzieci samoobsługi, wpajaniu im najprostszych umiejętności interakcji i komunikacji z rówieśnikami i dorosłymi, zapoznawanie ich ze specyfiką życia w społeczeństwie innym niż rodzina.
W przypadku dzieci w wieku przedszkolnym na pierwszym planie jest kształtowanie takich umiejętności, które zapewnią im łatwiejsze przejście do nauki szkolnej. Tego rodzaju umiejętności można podzielić na umiejętności interaktywne, poznawcze i samokontroli. Główny nacisk kładzie się tutaj na rozwój ogólnych i językowych zdolności dziecka, rozwój jego aktywności twórczej i poznawczej. Ponadto dzieci w tym wieku uczą się podstawowych pojęć etycznych, takich jak „przyjaźń”, „wzajemna pomoc”, „szacunek” itp.
Dla dzieci w wieku szkolnym ośrodki rozwoju mogą oferować różne programy, które dziecko może wybrać wraz z rodzicami, bez ograniczeń czasowych i obowiązkowego programu nauczania. Po pierwsze może to być szeroka gama grup hobbystycznych, sekcji sportowych, specjalistycznych programów szkoleniowych itp. Po drugie, takie ośrodki oferują dzieciom dodatkowe lub zaawansowane zajęcia z przedmiotów objętych obowiązkowym programem szkolnym. Niektóre ośrodki mogą również oferować korepetycje i przygotowanie dla dzieci w wieku licealnym do USE.
Drugim ważnym kryterium, według którego można klasyfikować ośrodki rozwoju dziecka, jest specjalizacja i dostosowanie ich programów dla dzieci o różnych cechach fizycznych i psychicznych, a także odpowiednie kwalifikacje kadry pedagogicznej placówki. Dla dzieci nie do końca zdrowych mogą to być specjalne zespoły ćwiczeń fizycznych, opracowane z uwzględnieniem specyfiki schorzenia dziecka, dla dzieci o charakterystycznych właściwościach psychicznych mogą to być zajęcia z adaptacji społecznej dziecka w formie treningów, gier fabularnych, pomoc psychologiczna dla dziecka i jego rodziny, w razie potrzeby - praca z logopedą itp.
Podobne programy można opracować dla tzw. dzieci uzdolnionych. Niestety mają znacznie więcej wspólnego z dziećmi, pod pewnymi względami ułomnymi, niż z „zamożnymi”, „normalnymi”. A głównym problemem dla nich nie jest szybki rozwój specjalnych zdolności, które mogą przejawiać we wczesnym dzieciństwie. Po prostu często zdarza się, że ta szczególna kategoria dzieci otrzymuje najmniej zwykłej rodzicielskiej miłości, uczucia i troski. To im stawiane są wygórowane wymagania, często dla nich nie do zniesienia. Stąd labilność emocjonalna, poczucie wyobcowania, niezrozumienie, samotność, wyczerpanie fizyczne i psychiczne i wiele innych, które mogą prowadzić do bardzo poważnych zaburzeń psychicznych. Dlatego wraz z programami rozwoju specjalnych zdolności na czele takich dzieci stawia się adaptację społeczną i psychologiczną, która pozwoli im stać się naprawdę utalentowanymi, harmonijnymi, pełnoprawnymi ludźmi.
Istnieją inne kryteria klasyfikacji ośrodków rozwoju dziecka, ale ich opis wykracza poza zakres jednego artykułu. Tak czy inaczej, decydując się na wysłanie dziecka do tej lub innej placówki edukacyjnej, nie należy kierować się reklamami, pochwałami z oficjalnej strony internetowej i „intymnymi” rozmowami z reżyserem. Przeczytaj wiadomości o tym RRC na forach rodzicielskich, porozmawiaj z uczniami, zapoznaj się ze wszystkimi dokumentami regulacyjnymi regulującymi jego działalność, skonsultuj się z niezależnymi nauczycielami i psychologami. Weź udział w „dniu otwartym” i wydarzeniach otwartych organizowanych w dowolnym UVD, w końcu zapytaj swoje dziecko, czy chce być w murach tej instytucji, a dopiero potem podejmij ostateczną decyzję.
