Jesteś dziewczyną! Bądź mądrzejszy (albo sprytniejszy, albo łagodniejszy, albo bardziej niepozorny…) „Te i wiele innych rzekomo „powszechnych prawd” od wieków było wkładanych przez społeczeństwo w głowy kobiet od najmłodszych lat. Nic dziwnego, że dorastając najpierw młoda dziewczyna, a potem dojrzała kobieta zaczyna przepraszać bezpośrednio lub całym swoim zachowaniem za coś, co nie odpowiada… W rzeczywistości przeprosiny to destrukcyjny sposób.
1. Dla Twojej płci
Tak tak! Czasami kobieta jest zmuszona przeprosić, że urodziła się jako taka! I po cichu udowodnij, że nie jest gorsza od chłopców, młodzieży, mężczyzn.
Dzieje się tak często, gdy rodzice (z jakiegoś powodu - och, paradoks - częściej niż matki) marzyli o chłopcu, a narodziny córki postrzegano jako tragedię.
W najłagodniejszym wydaniu taką matkę usprawiedliwia fakt, że, jak mówią, kobietom jest trudniej w życiu, więc nie chciały skazywać córki na cierpienie. Niezła pozycja, prawda? Jeszcze nie zdążyłem się narodzić, ale już muszę cierpieć!
Czasami matka widzi w córce rywala.
Szczególny stosunek do płci żeńskiej występuje w regionach, wśród ludzi o specjalnej mentalności, tradycjach, gdzie równość płci nie jest nawet formalnie dyskutowana.
To poczucie winy jest jednym z najsilniejszych. Ale po wyegzekwowaniu wiele rzeczy przestaje być straszne.
2. O własną niezależność
Z jakiegoś powodu, nawet w całkiem cywilizowanych społeczeństwach, wciąż istnieje uprzedzenie, że niezależna (materialnie i moralnie) kobieta jest w jakiś sposób gorsza, nieszczęśliwa.
Mówią, że wszelka niezależność to tylko wymówka, bo nikt nie potrzebuje jej właściciela. A gdyby była potrzebna, od razu chętnie zrezygnowałaby ze wszystkich pieniędzy (niech mąż raz w miesiącu rozdawał na artykuły spożywcze, a szedł do fryzjera - rozpieszczał, dla kogo by się umiłował) i własne zdanie (jak to może iść wobec pozycji rodziny, nawet jeśli ta pozycja pozwala na bicie lub presję psychiczną).
Nie chcesz tak żyć? Więc nie przepraszaj.
3. Za liczbę byłych partnerów
Niektóre szczególnie poprawne dziewczyny są już zawstydzone przed swoim drugim mężczyzną, że, jak mówią, nie pierwszy. "Przepraszam, kochanie, nie czekałem." Ktoś się wstydzi, jeśli jest tuzin byłych. Ale… Czy poważnie myślisz? To w ogóle nie wpływa na fizjologię.
4. O status
"W związku". „Sam, sam, całkiem sam”. "To skomplikowane". "Żonaty". „W małżeństwie gościnnym”. „W wolnym partnerstwie”. "Dziewica". „Nierządnica”. "Matka wielu dzieci" Opcje - morze. A dla wszystkich, uwierz mi, dla każdego są krytycy. Co teraz - przeprosić wszystkich? A jeśli status się zmienił - też? Cóż ja nie!
5. O sukces materialny
Szkoda zarabiać więcej niż mąż, a nawet stały partner. W przeciwnym razie może odejść, bo będzie miał kompleksy. Więc kobieta zaczyna przepraszać, potem rezygnować z dobrej pracy i sukcesu w społeczeństwie, a potem całkowicie się poniża.
Zawsze pamiętaj: degradacja zaczyna się od przeprosin.
6. Na wygląd
Huśtasz się nie jak dziecko? Lubisz pyszne jedzenie i nosisz rozmiar XXL? Lubisz plastik, czy wręcz przeciwnie, opowiadasz się za naturalnością? Za Twoje zdrowie!
Świat jest piękny i różnorodny, jest miejsce na dowolny wygląd. Nie możesz za żadne przeprosić.
7. Jak na twój wiek
W młodości chcesz wyglądać na starszego, żeby nie myśleli o tobie, mówią, że jesteś za młody i na ciebie jest za wcześnie (zakochiwanie się, spotykanie facetów, kupowanie alkoholu, zdobywanie poważnej pracy …).
Od 30 roku życia wiele kobiet już ukrywa swój wiek. Większość jednak wygląda i czuje się znacznie młodziej.
Czy to coś wstydliwego od lat? Wszystkie przeprosiny ucichły.
8. Dla małych przyjemności
Jeśli pozwolisz sobie wieczorem na kieliszek czerwieni, kawałek ciasta (lub całe ciasto), spontaniczne zakupy i inne słodkie i nieszkodliwe rzeczy, to wszystko to może zrobić tylko dobrze.
Niewinne „zakazane” rzeczy są tak zabawne! Przepraszanie za nich to po prostu grzech.
9. Dla twoich dzieci
Młode (i nie takie) mamy są łatwym celem dla wszelkiego rodzaju hejterów. Źle go karmisz, źle ubierasz, źle wychowujesz i tak dalej. Dużo uwagi poświęcasz (karmisz ponad rok, nie wysyłasz do przedszkola, słuchasz opinii dziecka) – to Twoja wina. Jeśli nie płacisz (po porodzie poszłaś wcześniej do pracy, nie poświęcasz całego życia dzieciom), jesteś jeszcze bardziej winna.
Chcę tylko powiedzieć: „Nie poszedłbyś?!”
10. Za niechęć do dzieci
Pragnienie kochania dzieci i posiadania ich jak największej liczby jest naturalnym pragnieniem kobiety. Z jakiegoś powodu ta XIX-wieczna opinia jest nadal czasami używana w XXI wieku.
Ale możesz nie lubić dzieci i być jednocześnie wspaniałą osobą. Nie kochać tylko cudzych dzieci. I nawet (och, zgroza) zdarza się, że matka nie ma silnych uczuć do własnego potomstwa.
Jeśli w tym samym czasie nikt nie cierpi, ale społeczeństwo zmusza cię do przeprosin za uczucia i emocje, które są głęboko w środku, nie słuchaj nikogo. Żyj i raduj się. Miłość do dzieci może pojawić się na pewnym etapie, ale może nie. Wszyscy ludzie są różni.
11. Za pragnienie lub niechęć do seksu
Z jakiegoś powodu to dążenie, naturalne dla każdego człowieka, jest nieśmiało tłumione, a nawet ukrywane. Jeśli kobieta kocha seks, uważa się to niemal za synonim marginalizacji.
Paradoks, ale odwrotna strona - wywołuje nie mniejsze oburzenie i sprawia, że przepraszasz (sobie, partnerom, dziewczynom) z zemsty.
Jak znaleźć kompromis między zmysłową nierządnicą a wiktoriańską żoną, która robi to tylko dla prokreacji? Nie ma mowy! Nie przepraszaj i nie uprawiaj seksu, kiedy tylko masz na to ochotę. Najważniejsze, że partner jest z tego zadowolony.
12. Za złe nawyki
Wszyscy ludzie dłubią w nosach, najbardziej oddają się szkodliwym przyjemnościom, takim jak palenie, czasem za dużo alkoholu, ale z jakiegoś powodu zapotrzebowanie jest większe od kobiety?
Kiedy zacząć walczyć ze złymi nawykami i jak dokładnie zależy od Ciebie. Nie musisz zaczynać. Tylko nie przepraszaj. Nikt tego nie potrzebuje.
13. Miesiączka i PMS
Wiele mitów przypisuje się stanowi poprzedzającemu miesiączkę, w jej trakcie lub bezpośrednio po niej. Jeśli jest tak bolesny i nieprzyjemny, że przeszkadza w normalnym życiu, należy udać się do lekarza i skorygować dyskomfort. We wszystkich innych przypadkach nikt nie może wiedzieć, nie mówiąc już o oskarżaniu kobiety o szczególne zachowanie przed i po menstruacji. I nie powinna przepraszać!
14. Za wybór mężczyzny
Kto jest obok ciebie - oligarcha czy bezdomny, zdrowa osoba czy alkoholik, blady młodzieniec o płonącym spojrzeniu czy staruszek, starszy… ale co najmniej 40 lat - wcale nie jest powodem do potępianie i dyskutowanie o tobie. Jeśli kochasz swojego towarzysza, lubisz go i dobrze się z nim czujesz, to za co przepraszać?
15. Za niespełnienie czyichś oczekiwań
Ogólnie rzecz biorąc, wszystko, za co kobieta jest zmuszona (bezpośrednio lub pośrednio) do poczucia winy i przeprosin, wiąże się z niezrozumiałymi oczekiwaniami nieznajomych wobec niej. Kiedy zrozumiesz, że nie musisz za to przepraszać, nie musisz i nie będziesz chciał za nic przepraszać!
