We współczesnym świecie dzieci rozwijają się tak samo jak wiele lat temu. Okres dojrzewania rodzi rodzicom wiele kłopotów i zmartwień. Wiele nastolatków myśli, że potrafią o siebie zadbać i zdecydować, kiedy wrócić do domu. Ale jeśli spróbujesz pomóc dziecku przejść przez ten etap życia razem, wszystko może być inne …
Wspólne rozwiązywanie problemów. Zdarza się, że dziecko, nie wiedząc o tym, wpada w siatkę narkomanii, chuligaństwa i złego towarzystwa. Staje się niebezpieczny dla otaczającego społeczeństwa. Dla rodzica głównym zadaniem jest nie przegapić momentu, w którym zachodzą zmiany w dziecku. Nie noś okularów w kolorze różowym! Najważniejsze to działać. W takiej sytuacji potrzebny jest stały monitoring. Zrób sobie urlop od pracy, poproś o pomoc krewnych. W razie potrzeby zwróci się i przy pomocy specjalistów: psychologów, narkologów. Spróbuj znaleźć kontakt z dzieckiem.
Powiedz mu, że jesteś z nim w każdej sytuacji. Postrzegaj go jako równego. Pomóż mu znaleźć inne hobby. Mogą to być sekcje sportowe, jeśli to możliwe, wycieczki do miejsc, o których marzył. Podziel się z dzieckiem wszystkimi smutkami, opowiedz mu o swoich nastoletnich problemach. A on się rozciągnie. Główną zasadą tego okresu jest nie krzyczeć, umieć słuchać. Jeśli chcesz dotrzeć do swojego dziecka, aby cię wysłuchało, sam musisz się nauczyć, jak to zrobić. Rodzice, którzy słuchają i słyszą swoje dziecko, zawsze cieszą się autorytetem nastolatków. Cierpliwość i miłość do Twojego dziecka sprawią, że wszystko znajdzie się na swoim miejscu. Z czasem dziecko podziękuje Ci za współczucie, troskę i chęć zrozumienia w trudnych chwilach. A ty będziesz mocno przekonany, że zrobiłeś wszystko dobrze.
Nie obwiniaj się. Kiedy na horyzoncie pojawiają się kłopoty, rodzice często zastanawiają się nad pytaniem: „Czego jestem winien? Co zrobiłem źle? Kiedy to przegapiłeś?” Te pytania mogą wpędzić Cię w róg i wywołać depresję. Nie pozwól, aby takie myśli cię zdominowały. W ten sposób skrzywdzisz siebie i swoje dziecko, które w tej chwili potrzebuje twojego wsparcia bardziej niż kiedykolwiek. Oczywiście warto przyznać, że wraz z wiekiem dziecka być może zaczynasz zwracać na niego mniejszą uwagę. Ale nadal musi się z tobą komunikować. Ale obwinianie siebie to strata czasu. Spróbuj zaradzić tej sytuacji, szczerze rozmawiając z dzieckiem. Większość nastolatków chętnie nawiązuje takie kontakty.
A co najważniejsze - kochaj dziecko takim, jakie jest, a wtedy odniesiesz sukces.
