Pieluchy, pieluchy, choroby wieku dziecięcego i bezsenne noce już dawno minęły. Za pierwszą klasą ciągłe lęki, podstawówka. I tu się zaczęło: „W życiu nic nie rozumiesz”, „Nie mieszaj się w moje życie”, „Sam wiem, czego potrzebuję”. Bycie rodzicem jest trudne, bo to codzienna i niewdzięczna praca. Chciałbym, aby Twoje dziecko doceniło tę pracę, ale nie powinieneś oczekiwać od niego wdzięczności. Dzieci, zwłaszcza nastolatki, mają cały świat samych siebie, więc mówienie im, że się o nie starasz, jest bezużyteczne. Najlepiej próbować dalej, a Twoja praca zostanie doceniona za dwadzieścia lat. Ale to normalne. W międzyczasie chciałbym udzielić kilku wskazówek, które pomogą komunikować się z dziećmi.
Instrukcje
Krok 1
Tylko spokój. Nawet jeśli nigdy w życiu nie krzyczałeś na dzieci, wciąż masz chwile, kiedy chcesz wyrzucić całą swoją nerwowość i złość. Kontroluj się w obecności dziecka i daj upust krzykom i łzom, gdy cię nie widzi ani nie słyszy. Wyjaśnij dziecku, że jesteś wystarczająco dorosłą osobą o zdrowej psychice.
Krok 2
Nie pozwól mu być niegrzecznym. Nie wybaczaj ani jednego ostrego słowa w twoim kierunku. Spokojnie wyjaśnij mu, że niedopuszczalne jest bycie niegrzecznym wobec rodziców, ponieważ powinieneś szanować starszych i powstrzymywać emocje. W końcu zasady dobrych obyczajów nie zostały jeszcze odwołane.
Krok 3
Nie zapominaj, że jesteś. Zadbaj nie tylko o swoje dziecko, ale także o siebie. Doskonal się i opowiadaj o wszystkich wydarzeniach, które Ci się przytrafiły. Skonsultuj się z dzieckiem, porozmawiaj o tym, co Cię niepokoi i niepokoi. Nazywa się to wymianą emocjonalną.
Krok 4
Idealne rodzicielstwo. Według ekspertów edukacja bez nagan, skandali, wyrzutów i sugestii to edukacja przez przykład. Tak doskonały jak ty sam, twoje wychowanie będzie doskonałe. Bez względu na to, jak banalnie to zabrzmi, dzieci są naszą kontynuacją.
