Historia pseudonimów domowych sięga setek i tysięcy lat. W starożytności rodzice nadawali dzieciom przezwiska, aby chronić je przed złymi duchami, jakoś odróżnić je od reszty dzieci. Teraz domowe pseudonimy, czyli nazwiska rodowe, tworzą wyjątkową atmosferę intymności, podkreślają ciepło uczuć, jakie członkowie rodziny mają do siebie. Mogą również podkreślić element zabawy w związkach, dodać im zabawny, przyjacielski akcent.
Instrukcje
Krok 1
Pochodzenie imienia domowego może być związane z podobieństwem członka rodziny do zwierzęcia, bohatera filmu, bajki lub książki, a także z osobliwościami jego wyglądu (na przykład dziecko o gęstych blond włosach w rodzinie można nazywać Jaskierem, właściciele rudych włosów często nazywani są przez krewnych Ryżikami). Są przezwiska-porównania z owadami (ruchome dziecko bywa nazywane Mrówką lub Tarakashką, członkowie rodziny mogą pieszczotliwie nazywać kobietę lubiącą prace domowe), pseudonimy „kulinarne” (Bun, Pie, Sweetie).
Krok 2
Często podstawą pseudonimu jest jasna cecha charakteru, jakość osobista, właściwość temperamentu i postawa. Rola w rodzinie, sposób budowania relacji z bliskimi – wszystko może stać się podstawą rodzinnego pseudonimu. Nadane dzieciom imiona domowe często w większym stopniu odzwierciedlają stosunek rodziców do nich niż wszelkie osobliwości dziecka – wyrażają miłość, czułość i sympatię (Masik, Hare). Pseudonimy nadawane sobie przez małżonków (Zolottsa, Kitty, Baby) również mogą być zgodne z tą zasadą.
Krok 3
Pseudonimy domowe mogą być tworzone z osobistego imienia członka rodziny - na przykład pseudonimy często stają się pseudonimami dzieci wymawianymi przez nich w młodym wieku w zabawnej lub zniekształconej formie (na przykład „Oyka” zamiast „Olga”). Czasami pseudonim opiera się na zdrobnieniu imienia, zmodyfikowanej wersji nazwiska lub ironicznym, pełnym szacunku adresie imienia i patronimiku, słowa rymującego się z imieniem osobistym („Vovka-Morkovka”).
Krok 4
Z reguły pseudonimy domowe nie niosą ze sobą negatywnych konotacji, ich celem nie jest obrażanie czy poniżanie nosiciela, ale odróżnienie go od członków rodziny, wyrażenie postawy bliskich mu osób. Pseudonim może być ironiczny lub żartobliwy, ale przy zachowaniu zdrowych relacji w rodzinie ta ironia pozostaje miękka, nie niesie ze sobą cienia pogardy ani drwin.
Krok 5
Pseudonimy rodzinne rzadko wykraczają poza granice rodziny, nie są przeznaczone do używania w zaprzyjaźnionych firmach czy zespole pracowniczym, a tym bardziej wśród nieznanych osób.
Krok 6
Nazwy domowe nie są statyczne, nie zawsze są nadane na całe życie i często zmieniają się wraz z dorastaniem dziecka lub zmianami zachodzącymi u osoby dojrzałej.
