Często nowożeńcy nie są przygotowani do życia rodzinnego. Każdy stara się coś udowodnić, być liderem, wierząc: „poddanie się to los słabych”. Musisz pokazać siłę charakteru w inny sposób: zatrzymać się w czasie i działać mądrze i celowo.
Poddanie się nie oznacza utraty ani rezygnacji z prawa do swojego punktu widzenia. Konfrontacja nie rozwiąże problemu, a jedynie podgrzeje konflikt. Mądra kobieta ulegnie, a potem w spokojnej atmosferze wróci do rozmowy, ale już nie podniesionym głosem. Wie, że jest bardziej prawdopodobne, że dostanie to, czego chce. Zapał męża opadnie, będzie chciał zrobić tak, jak zasugerowała mu żona. Ale jednocześnie mężczyzna będzie miał pewność, że jego zdanie jest szanowane i nie narusza jego roli głowy rodziny.
Walka o własne „do zwycięstwa” przesuwa odpowiedzialność za wynik na upartego. Na przykład żona zaproponowała mężowi pożyczenie zestawu kuchennego. A mąż rozumie, że chociaż możliwości finansowe nie pozwalają na to. Czy żona musi wytrwać „dopóki nie straci tętna”, aby później rozpaczać nad długami i słuchać uczciwych wyrzutów ze strony męża?
Jaki jest powód? Przeanalizuj, dlaczego konflikt się rozpoczął. Może to banalna rozbieżność w spojrzeniu na problem? Albo kaprys kobiety? Zadaj sobie częściej pytanie: „Co jest dla mnie ważniejsze: rozbawić moją samoocenę czy zachować rodzinne szczęście i spokój?” Po introspekcji wybór będzie prawidłowy.
