Bez względu na czas, w którym żyjemy, zabawa zawsze pozostaje wiodącą działalnością dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym. Pomimo wprowadzenia nowoczesnych gadżetów do branży gier, aktywne gry na świeżym powietrzu nadal pozostają aktualne.
Jedną z najczęstszych wśród dzieci jest gra w sygnalizację świetlną. Jego zasady są dość proste. Początkowo rysowane są dwie linie. Gracze stoją wzdłuż pierwszej linii. Kierowca stoi między pierwszą a drugą linią. Musi odwrócić się od większości graczy i krzyknąć trochę koloru. Ci ludzie, którzy mają ten kolor w swoich ubraniach, swobodnie przechodzą na przeciwną linię. Inni gracze, którzy nie noszą podanego koloru, muszą przebiec do przeciwległej linii. Zadaniem lidera jest złapanie biegacza.
Kolejna gra jest również uwielbiana przez wszystkie dzieci. Nazywa się „miotłą”. Ta gra to symbioza ćwiczeń nadrabiania zaległości i rajdów. Według relacji kierowcy wszyscy rozpraszają się w różnych kierunkach. Następnie lider musi kogoś dogonić. Osoba, która zostanie złapana, staje się również drugim liderem. Co więcej, wszyscy złapani gracze stają się liderami. Trwa to do momentu, gdy pozostanie jedna osoba.
Jeszcze fajniejszą grą jest „Telefon”. Gracze ustawiają się w jednej linii. Pierwsza osoba w linii wymyśla słowo i szybko wypowiada je drugiej osobie. Tak więc w łańcuchu słowo dociera do ostatniej osoby. Ostatni gracz musi wypowiedzieć na głos słowo, które do niego dotarło. Pod koniec gry słowa są tak zniekształcone, że czasami forma pierwszego słowa jest całkowicie zniekształcona. Takie słowotwórstwo bywa czasem bardzo zabawne. Dzieci uwielbiają bawić się dźwiękiem słów. Ta gra rozwija nie tylko słuch, ale także funkcje umysłowe: percepcję, wyobraźnię, mowę, uwagę.
Popularne są również gry w piłkę. Jedną z takich gier jest „Cipple”. W kręgu stoi około 15-osobowa drużyna graczy. Istotą gry jest to, że piłka powinna chaotycznie przelatywać od jednej osoby do drugiej. Rzuty muszą być spontaniczne. Jeżeli osoba, do której skierowany był rzut, nie złapała piłki, osoba rzucająca może zabrać dowolną część swojego ciała, głosu lub wzroku.
Gra „Fanta” jest dość stara, ale wciąż aktualna. Jego istota polega na tym, że karty z zadaniami są przygotowywane z wyprzedzeniem. W tej grze im więcej graczy, tym lepiej. Każdy gracz kolejno wyciąga jedną z kart, na których zapisane jest zadanie i próbuje je wykonać. Zadanie nie powinno być zbyt proste. Na przykład zadzwoń pod nieznany numer i zaoferuj kupno pierogów. W tej grze dobrze rozwija się tolerancja na niepewność działań.
