Pokarmy uzupełniające, które są dodatkami do żywności, przepisywane dziecku jako dodatek do preparatów mlecznych lub mleka matki, umożliwiają wprowadzenie dziecka w nowe doznania smakowe. Obecnie wczesne wprowadzenie żywności uzupełniającej może być uzasadnione jedynie skrajną potrzebą, ponieważ wszystkie składniki odżywcze niezbędne dziecku w najlepiej przyswajalnej formie są zawarte tylko w mleku matki lub mieszance.
Zgodnie z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia, oprócz mleka matki należy wprowadzić pokarmy uzupełniające w wieku 6 miesięcy. Jedzenie powinno być płynne lub dokładnie wytarte. Dziecku należy podawać 2 razy dziennie w ilości 2-3 pełnych łyżek stołowych. W wieku 7-8 miesięcy zaleca się podawać karmę puree 3 razy dziennie, za każdym razem zwiększając jego ilość do 2/3 filiżanki. Od 9 miesiąca dziecku można podawać drobno posiekane jedzenie lub takie, które sam może wziąć ręką. Trzy posiłki dziennie, do ¾ standardowego kubka, uzupełniane są jedną lekką przekąską między posiłkami. Od 12 miesiąca dziecko otrzymuje 250 mililitrów zwykłego jedzenia dla całej rodziny, które w razie potrzeby jest wycierane lub krojone na małe kawałki. Częstotliwość karmienia pozostaje taka sama, ale liczba przekąsek jest podwojona.
Dzieciom karmionym butelką na miesiąc przed rozpoczęciem karmienia głównego proponuje się pedagogiczną żywność uzupełniającą, podając mikrodawki wszelkich produktów używanych przez rodziców. Celem pedagogicznych pokarmów uzupełniających jest utrzymanie zainteresowania jedzeniem, gdy jest za wcześnie na wprowadzenie głównych pokarmów uzupełniających, ale u dziecka pojawiają się oznaki zainteresowania żywieniowego tym, co jedzą dorośli. W przypadku, gdy dziecku spodobał się jakiś produkt, zaprasza się go do spróbowania czegoś innego.
Mimo zaleceń specjalistów z zakresu odżywek dla niemowląt, należy pamiętać, że gotowość dziecka na pokarmy uzupełniające zależy nie tylko od wieku, ale także od kombinacji kilku czynników. Wśród nich można zauważyć podwojenie wagi od urodzenia, zdolność dziecka do siedzenia, mocnego trzymania w ręku małego przedmiotu i kierowania go do ust, okazywanie zainteresowania jedzeniem rodziców i proszenie ich o spróbowanie, erupcja pierwszego zęby, zanik lub osłabienie ochronnego odruchu wypychania językiem stałych cząstek pokarmu. Ponadto istnieją przeciwwskazania do wprowadzania pokarmów uzupełniających: objawy alergii, powrót do zdrowia po przebytych chorobach przewodu pokarmowego, choroby jelit, przygotowanie do szczepień i okres po nich.
