Większość dorosłych reaguje z irytacją na łzy dziecka i chce, aby płaczące dziecko szybciej się uspokoiło. W jakikolwiek sposób.
Taka postawa dorosłych jest wybaczalna dla tych, którzy nie są bezpośrednio związani z wychowaniem dziecka. Ale przed mamą stoi poważne zadanie: jak najszybciej znaleźć przyczynę płaczu i natychmiast ją wyeliminować.
Nie zapominaj, że funkcja płaczu u niemowląt i starszych dzieci jest inna. Dzieci poniżej drugiego roku życia zaczynają płakać z następujących powodów:
- chce zjeść
- musisz zmienić pieluchę,
- dziecko jest zimne lub gorące,
- wymagać uwagi
- chce spać,
- coś boli.
Najprawdopodobniej najtrudniejszym zadaniem będzie ustalenie, co boli dziecko. Mamy potrafią rozpoznać, co oznacza każdy płacz. W bólu jest ciągły i równy. Najczęstszą przyczyną jest kolka i zęby. Jeśli jednak nie można było dowiedzieć się, co boli dziecko, należy skonsultować się z lekarzem.
W przypadku dzieci powyżej drugiego roku życia sytuacja jest nieco łatwiejsza. Dziecko może już trochę mówić i rozumie Twoje pytania. Dlatego łatwiej jest zrozumieć jego potrzeby. Ale jest też wada monety - coraz częściej pojawiają się kaprysy i napady złości, które są wykorzystywane jako środek manipulacji.
Ale nie każdy płacz to manipulacja. Kiedy dziecko upada lub przypadkowo rozbije swoją ulubioną zabawkę lub inne dziecko się obraziło, jest to prawdziwy powód do płaczu. Dla najmłodszych to nawet cały smutek. W takich przypadkach dziecko musi tylko płakać. Nie rozpraszaj go, nie uspokajaj i nie zawstydzaj, a ponadto nie zadawaj pytań ani nie przekonuj go, po prostu bądź przy nim, otul go ochroną i cichą uwagą, podnieś go i przytul. W tym momencie dziecko przechodzi odpowiedzialny proces, uwalnia się od niechcianych doświadczeń. Możesz też porozmawiać później, gdy emocje opadną, oddech się wyrówna, a łzy wyschną.
Jeśli przeszedłeś ukierunkowaną manipulację (histeryczną, dopóki nie dostanie tego, czego chce), to najlepszą rzeczą, jaką możesz zrobić w takiej sytuacji, jest ignorowanie. Dziecko powinno zrozumieć, że porozmawiasz z nim, gdy całkowicie się uspokoi.
Możesz go na chwilę zostawić w spokoju. Dziecko aranżuje teatr dla jednego widza, a jeśli go tam nie ma, spektakl jest odwołany. Z czasem twoje dziecko zrozumie, że niczego nie osiągnie w ten sposób, aw przyszłości przestanie uciekać się do takich metod.
