Gdzie przebiega granica między fikcją a oszustwem? Jaki jest powód kłamstw dzieci? Może to dlatego, że dziecko chce wyglądać na lepsze niż jest. Albo popycha go do tego strach. A może Twoje dziecko po prostu naśladuje dorosłych.
Dziecko w wieku 4-5 lat wraca do domu z przedszkola i opowiada niesamowitą historię, że na obiad karmiono je tylko słodyczami. Jest bardzo poważny i obrażony, jeśli mu nie wierzysz. Jest pewien, że mówi prawdę. To nie oszustwo, ale fantazja, którą dziecko bierze za rzeczywistość. I bez względu na to, jak często opowiada niesamowite historie, dorośli natychmiast odróżniają prawdę od fikcji. I nie łaj małego marzyciela, nagle wyrośnie z niego świetny gawędziarz. W latach szkolnych kłamstwo u dzieci nabiera zupełnie innej jakości. W tym wieku fikcja i rzeczywistość nie są już mylone. Oszukują, żeby coś osiągnąć. Chytry człowiek rozumie, że jego przewinienie zostanie koniecznie ukarane i próbuje oszukać, aby się chronić: „Nie wybiłem okna”, „Nie wiem, kto to zrobił”. Albo co gorsza, próbuje zrzucić winę na kogoś innego: „Petya podarła książkę”. Co stanie się z Petyą i dlaczego powinien odpowiadać za czyjeś przewinienie, kłamcy nie obchodzi. Dziecko dużo komunikuje się z innymi dziećmi i oszukuje, aby poprawić swój status społeczny. Wymyśla i uchodzi za rzeczywistość to, co według niego wyniesie go ponad innych: „Niedługo kupię nowy rower”, „Mam lepszy komputer niż ty”, „Mój tata jest najbogatszy”. Dzieci oszukują, aby uniknąć niechcianej pracy: „Muszę odrobić pracę domową – nie pójdę po chleb”, „Nie mogę iść do szkoły – boli mnie głowa”. Oczywiście prędzej czy później oszustwo zostanie ujawnione. I tutaj rodzice muszą wykazać się jak największym taktem. Nie łaj dziecka za kłamstwo, staraj się bardzo uważać, aby dowiedzieć się, dlaczego poszedł do oszustwa. Wyjaśnij, dlaczego się myli. I zastanów się, czy zbyt surowo karzesz swoje dziecko, dlaczego się ciebie boi?Po osiągnięciu wieku dojrzewania dzieci również zaczynają kłamać, aby uciec od rodzicielskiej opieki. Nadmierna kontrola, naruszenie granic przestrzeni osobistej zmuszają nastolatka do oszustwa. To jest bardzo niebezpieczne. Dziecko może wpaść w nieprzyjemną historię, zacząć brać narkotyki, popełnić przestępstwo. Rodzice muszą zrozumieć, że dziecko dorosło i potrzebuje pewnego stopnia swobody. Pomoże to zachować zaufanie między tobą a twoim dzieckiem, nie będzie cię okłamywał, a ty będziesz w stanie kontrolować sytuację. A najważniejszą rzeczą do zapamiętania jest to, że dziecko naśladuje zachowanie swoich rodziców. Jeśli twoja rodzina ma dobre relacje oparte na zaufaniu, dziecko będzie kłamać tylko „dla dobra”. Na przykład nigdy nie powie, że nie podoba mu się prezent, ale uśmiechnie się i podziękuje.
