Czy Twoje dziecko jest uparte jak osioł? Następnie idziemy do Ciebie! Żarty na bok, upór jest jedną z najczęstszych wad dzieciństwa. Chociaż w rzeczywistości wiele innych cech charakteru ukrywa się pod uporem.
Z pewnością często spotykasz się z sytuacją, kiedy już dorosłe dziecko w wieku 7-8 lat potrzebuje bardzo dużo czasu, aby błagać o odłożenie zabawek i uporządkowanie. Uparcie kontynuuje grę, nie zauważając twoich próśb. Ale to nie tyle upór, co schludność i lenistwo. Dziecko doskonale cię słyszy i rozumie, ale w przeciwieństwie do ciebie bałagan mu nie przeszkadza.
Próba zmuszenia dziecka do poczucia porządku wywoła jedynie reakcję. Wypróbuj inne podejście. Wyjaśnij dziecku, że za godzinę wszystko trzeba posprzątać i wyjść z pokoju. Daj dziecku możliwość wyboru, kiedy rozpocząć sprzątanie o tej godzinie. Wróć do umówionej godziny - jeśli dziecko jeszcze nie zdążyło posprzątać, a już zaczęło, pociesz go. Jeśli nadal będzie się beztrosko bawić, powtórz prośbę, ale daj 10 minut na wypełnienie. Natychmiast ostrzec, że dziecko otrzyma należną karę za odmowę i sabotaż, i odejdź ponownie.
Z reguły po drugim przypomnieniu dziecko mimo wszystko zacznie sprzątać, dając do zrozumienia całym swoim wyglądem, że wyświadcza ci wielką przysługę. Nie zwracaj na to uwagi. Gdy tylko praca zostanie wykonana, nagrodź dziecko ulubioną ucztą. Jeśli wróciłeś po 10 minutach, a sprawa nie wyszła na jaw, ukaraj dziecko, tak jak obiecałeś. Ale musisz usunąć wszystko na swoim miejscu w jego obecności. Dziecko powinno zrozumieć, że sprzątanie nie wywołuje u Ciebie negatywnych emocji, jest szybkie i łatwe. Ale kara, którą wymyśliłeś, jest wyraźnie nieprzyjemna. Niech takie przypadki powtórzą się kilka razy w przyszłości, ale dziecko szybko dojdzie do wniosku, że o wiele łatwiej jest się usunąć, niż znosić jakąś deprywację w postaci kar.
Zwróć także uwagę na ton, w jakim mówisz dziecku, aby odłożyło zabawki. Nie należy go rozkazywać, aby nie porzucić godności dziecka, a zostanie wezwany do szybszego spełnienia prośby. Sformułuj to tak: „Odłóżmy teraz wszystko i chodźmy z tobą na spacer?” Po oczekiwaniu na reakcję dziecko musi się zgodzić. Jeśli dziecko odmówi, znajdź przyczynę. Może po prostu chce dokończyć grę lub dokończyć budowę konstruktora. Nawet jeśli usłyszysz odpowiedź „nie chcę”, zgódź się z nim, że tym razem usuniesz to zamiast niego, a on nakarmi kota zamiast ciebie. W końcu wszyscy czasami czujemy się niechętni do wypełniania naszych obowiązków i pozwalamy sobie na to. Więc daj dziecku możliwość bycia czasem leniwym.
