Każdy rozsądny człowiek oczywiście wie, że w szkole dzieci zdobywają wiedzę, przygotowują się do przyszłego dorosłego życia. Ale czy tak jest? Wiedza, którą dana osoba może wykorzystać w codziennym życiu, jest ograniczona do szóstej klasy.
Informacje, które dzieci otrzymują w szkole średniej, mają czasem nie tylko wysoce specjalistyczne zastosowanie, co nie zawsze jest jasne dla przeciętnego ucznia. Niektórzy mogą pomyśleć, że to pytanie w naszym nagłówku jest retoryczne. Doświadczenie życiowe pokazuje, że nie zawsze można na nie jednoznacznie odpowiedzieć.
Pragnienie wiedzy, szczere zainteresowanie informacją w klasach podstawowych stopniowo przekształca się w dzieciach w nudne zajęcie, w czynność, którą należy wykonywać tylko dlatego, że alternatywą dla niej jest kara. W liceum częste uczęszczanie do szkoły to czynność, której końcowy efekt nie wyrażał się w zdobytej wiedzy, ale w pomyślnie zdanych egzaminach, dobrej ocenie.
Ocena ze środka nagrody, wskaźnika wyników w nauce, zamienia się w cel sam w sobie. I tutaj wszystkie środki są już dobre: od wkuwania, mechanicznego stosowania formuł, wyuczonych podczas akapitu (abyś później mógł odpocząć kilka lekcji i niczego się nie nauczyć), z powodzeniem łączył cytaty od krytyków po ściągawki i oszustwa.
Dlaczego to się dzieje? Problemy z wiekiem? Myślę, że nie. Większość dzieci w szóstej klasie chce jak najszybciej rozpocząć naukę fizyki, a później chętnie rozpoczyna naukę chemii. Ale to zainteresowanie również znika po kilku lekcjach.
Bardziej logiczne byłoby założenie, że brak zainteresowania wynika z nieporozumienia. Drobne, luki, nieporozumienia w szkole podstawowej stopniowo prowadzą do tego, że przyswajanie przedmiotów staje się powierzchowne, a nawet ustaje całkowicie.. Stąd niechęć do nauki. A niechęć poprzedzona jest różnymi emocjami, reakcjami fizjologicznymi: otępieniem, pustką w głowie, krytyką, zmęczeniem itp.
