Okres dojrzewania przynosi wiele trudności zarówno samemu nastolatkowi, jak i jego rodzicom. Zwiększona pobudliwość i konflikt dziecka, bolesna reakcja na dość nieszkodliwe zwroty mogą doprowadzić rodziców do oszołomienia. Ale jeśli wiedzą, co się z nim dzieje, będą mogli wybrać najbardziej odpowiednie opcje komunikacji.
Instrukcje
Krok 1
W okresie dojrzewania w psychice dziecka zachodzą znaczące zmiany. Dostrzegając informacje o otaczającym go świecie, nastolatek natychmiast koreluje je ze sobą. Jego układ nerwowy jest przeciążony, więc jedno złe słowo wystarczy, by „eksplodował”. W tym okresie ważne jest wypracowanie prawidłowego stylu komunikacji, aby nie urazić psychiki dziecka, uspokoić go, jeśli zajdzie taka potrzeba.
Krok 2
Najważniejszą rzeczą niezbędną do komunikowania się z nastolatkiem jest jego zaufanie do ciebie. Ale jak to powstaje? Dziecko powinno wiedzieć, że bez względu na to, jakie przestępstwo popełniło, nie będziesz go skarcić, nie mówiąc już o ukaraniu. Spokojne wyjaśnienie błędów, życzliwa rozmowa jest o wiele skuteczniejsza niż krzyki i groźby. Zanim dziecko osiągnie wiek dojrzewania, powinno wiedzieć, że nie ma problemu ani pytania, z którym nie może przyjść do Ciebie.
Krok 3
Bardzo ważne jest, aby dziecko Cię szanowało – to jeden z czynników budujących zaufanie. Jeśli nie ma szacunku, twoje słowa będą bezużyteczne. Nastolatek jest maksymalistą i nie będzie słuchał kogoś, kto nie jest dla niego autorytetem.
Krok 4
Jeśli jest zaufanie, wiele się upraszcza. Widząc, że Twoje dziecko jest czymś zdenerwowane, możesz spróbować z nim porozmawiać. Po prostu spróbuj - może z wrogością spotkać się z każdym Twoim słowem. Nie pytaj go „Co się stało?” Takie pytanie może wywołać jedynie wybuch gniewu. Delikatnie i dyskretnie pytaj, jak się sprawy mają. Jeśli nastolatek, mamrocząc „normalnie”, ucieknie, nie przeszkadzaj mu, poczekaj na korzystniejszy moment. Jeśli z jego reakcji jasno wynika, że jest gotowy do rozmowy, zapytaj, co ma nowego. Twoje dziecko może opowiedzieć Ci o wydarzeniach dnia, w tym o swoich problemach. Dowiedziawszy się o przyczynie jego zdenerwowania, możesz już pomóc mu konkretną radą.
Krok 5
Dobrym sposobem na uspokojenie nastolatka jest odwrócenie jego uwagi od negatywnych myśli, które go dręczą, na coś innego. Nie proponuj mu zrobienia czegoś ciekawego - na przykład gry w piłkę nożną, szachy itp. W jego stanie taką propozycję można uznać za kpinę. Poproś go o pomoc w jakimś biznesie - ta opcja jest znacznie skuteczniejsza. Nieważne, co to będzie - naprawa drzwi, dźwigu, komputera czy coś innego. Dziecko raczej nie odmówi ci pomocy, praca pomoże mu odwrócić uwagę od nieprzyjemnych myśli. Wtedy już w spokojnej atmosferze możesz spróbować dociec istoty jego problemu i pomóc mu sobie z nim poradzić.
