Wychowując dzieci, zawsze trzeba odpowiedzieć na dwa kluczowe pytania: „Kto jest winny?” i co robić? Przy pierwszym pytaniu wszystko jest jasne - zawsze są winni.
Przedszkole i szkoła, komputer, firmy i telewizja – wszystko to „nie pozwala” dziecku stać się najlepszym. Ale praca nad błędami jest trudniejsza. Złe zachowanie nie powoduje wzrostu nóg z dnia na dzień. Prawdą jest, że mówią, że trzeba edukować dziecko, gdy leży na łóżku.
Podstawy charakteru układane są w bardzo wczesnym dzieciństwie, kiedy rodzice są jedynym źródłem informacji o prawidłowym zachowaniu dziecka. Może więc powinniśmy przestać obwiniać innych i pomyśleć: czy jesteśmy dobrymi czy złymi wzorami do naśladowania dla własnych dzieci i czego dobrego się od nas nauczą?
Rodzicielstwo nigdy nie jest łatwe. I każdy rodzic w pewnym momencie sam decyduje: podążać utartą już ścieżką lub szukać własnej drogi do serca własnego dziecka. Co tak naprawdę wychowuje nasze dzieci i kształtuje ich osobowość? Oczywiście jest wiele elementów. Ale głównym jest zachowanie, komunikacja w rodzinie własnych rodziców, niezależnie od tego, czy są to bankierzy, czy bibliotekarze.
Dzieci komunikując się z rodzicami „kopiują” ich poglądy, wartości, postawy, przyzwyczajenia.
Jak dobrze lub nie bardzo będzie to widoczne, gdy dziecko dorośnie. A dla rodziców, gdy dziecko jest jeszcze małe i wszystko adoptuje, ważne jest, aby starać się przekazać dokładnie to, co najlepsze w ich wizji życia. Oczywiście chcemy, aby nasze dzieci brały od nas tylko to, co najlepsze, ale nie zawsze tak jest.
Możesz dużo i długo rozmawiać z dzieckiem o dobrych i złych czynach, ale wszystkie rozmowy zakończą się, jeśli twoje słowa będą stale sprzeczne z twoimi własnymi czynami. Możesz uczyć swoje dziecko dobrych manier przez cały rok, ale jak już pokłócisz się z dzieckiem z sąsiadem lub wyślesz za autem kilka mocnych wypowiedzi, które cię odcinają - i tyle, pozytywny efekt wszystkich twoich rozmów z dziecko zdmuchnęło jak wiatr.
Co mamy robić? Po prostu kontroluj się. Tak, to wystarczająco trudne, nie zawsze chcesz się zmienić, a czasami nie masz wystarczającej siły woli. Ale dzieci lepiej widzą różnice między słowami a czynami niż dorośli. Pamiętaj, jeśli chcesz być dumny z działań i zachowania swojego dziecka, pokaż mu to na własnym przykładzie. A dalsze życie będzie bardziej pozytywne, radosne i bogatsze dla całej rodziny.
