Istnieje wiele artykułów i literatury na temat relacji między dziećmi i dorosłymi w rodzinie. Większość źródeł podkreśla słowo „dzieci”, już ukazując różnicę między związkami. Tak, tak się złożyło, że dorośli to dorośli, a dzieci są czymś wyjątkowym. Stworzenia wymagające odrębnego podejścia i selektywnej postawy. Czy tak jest naprawdę?
Rzeczywiście, mały człowiek jest bardziej bezbronny i potrzebuje stałego wsparcia, miłości i treningu. Ale czy warto przesadzić, traktując dzieci jak kryształowy wazon, czy wręcz przeciwnie, czy trzeba je traktować w stu procentach jak pełnoprawnych członków rodziny? Czy warto trzymać dziecko z dala od problemów dorosłego społeczeństwa, czy przeciwnie, obwiniać je za wszystkie jego problemy i nieszczęścia?
Pierwszą rzeczą, której naprawdę potrzebuje mały człowiek, jest wielka miłość i ciągła uwaga. Nawet zostawiając go samego, ważne jest, aby jasno powiedzieć, że dorośli tam są, nigdzie nie pójdą i są zawsze gotowi do pomocy i słuchania.
Jedzenie i ubranie to sprawy drugorzędne, w dużej mierze zależą one od dobrostanu rodziny, w której dziecko dorasta. Ale jeśli się nad tym zastanowić, wiele szczęśliwych dzieci dorasta w rodzinach z ograniczonymi funduszami.
Małego człowieka, aby wyrósł na samowystarczalność, należy od najmłodszych lat uczyć samodzielności. Nie oznacza to, że wszystko robi sam, ale o tym, co jest w jego możliwościach. Na przykład na wsiach do dziś młodsze pokolenie ma swoje obowiązki, które w zależności od wieku może i powinno wykonywać. Być może są to drobiazgi, a nawet jeśli robi się niezręcznie, ale dzięki temu dzieci czują się równymi uczestnikami. W ten sposób dzieci dowiadują się o swoim zaangażowaniu w sprawy rodzinne.
Możesz kontrolować dziecko na różne sposoby. Może to być dyskretna obserwacja i skierowanie we właściwym kierunku lub może mieć formę autorytarnego raportu. Co wybierze dla siebie dorosły? Oczywiście raczej pierwszy.
Styl wychowywania dziecka w dużej mierze zależy od rodziny, jej przekonań i wiary. Ale najważniejszy jest przykład rodziców. Bez względu na to, ile powtarzają o złych nawykach i ich niedopuszczalności. Jeśli zrobi to samodzielnie, nie oczekuj, że dziecko będzie się inaczej zachowywać. Oczywiście zdarzają się przypadki, gdy dziecko dorasta w rodzinie pijącej z niechęcią do alkoholu, ale kto może zagwarantować, że dany przypadek powtórzy się ponownie.
I wreszcie, wielu, próbując wychować niezależne dziecko, obwinia go o wszystkie swoje problemy. Powiedz, że niczego nie ukrywam i dzielę się z nim jak równy z równym. Cierpi na tym tylko delikatna psychika dziecka, które moralnie nie jest gotowe do podjęcia tych problemów. Kto wyrośnie z dziewczyny, której matka nieustannie beszta i wyzywa ojca? Najprawdopodobniej już, gdy będzie mała, znienawidzi wszystkich mężczyzn na świecie.
