Tiki nerwowe to mimowolne i powtarzające się ruchy w postaci skurczu mięśni twarzy, głowy, szyi itp. Ruchy mogą być niesystematyczne lub imitować ruchy celowe - na przykład mruganie, lizanie, marszczenie brwi, żucie, ruch głowa i szyja, próbując uwolnić się od wyimaginowanego zaciskania krawata. Nerwowy tik można na chwilę stłumić wysiłkiem woli. We śnie znika, a z podniecenia nasila się.
Tik nerwowy u dziecka: przyczyny pojawienia się
Często dzieci w wieku 5-7 i 10-11 lat są podatne na tiki nerwowe. Zjawisko to wynika z doświadczeń psychologicznych. Jednocześnie tik nerwowy może pojawić się w wyniku uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego, co ma miejsce w przypadku epidemicznego zapalenia mózgu.
Ponadto stany zapalne w tym obszarze mogą być przyczyną tików twarzy. Ruchy przypominające kleszcze mogą również powodować niedobór magnezu w organizmie. Aby zrekompensować brak tego pierwiastka śladowego, musisz użyć roślin strączkowych - grochu i fasoli, płatków owsianych i kaszy gryczanej.
Jest to przyczyna, którą należy wyeliminować, dlatego sposób leczenia tików zależy od jego charakteru. W szczególności, jeśli jest to spowodowane problemami organicznymi, to przede wszystkim te problemy należy wyeliminować. Jednak w każdym przypadku leczenie będzie wystarczająco długie, wymagające nadzoru neurologa i dużej cierpliwości.
Stresowy tik nerwowy u dziecka
Trudniej jest wyleczyć stresujący tik nerwowy u dziecka. Najczęściej inteligentne i emocjonalne dzieci, wystarczająco rozwinięte, nagle zaczynają wykazywać oznaki tików - drżenie powiek, warg, rąk itp.
Nie jest to jednak choroba, ale cecha układu nerwowego nieodłącznie związana z podatnymi na wpływy dziećmi. Ich układ nerwowy jest bardziej napięty niż u flegmatyków. Takie objawy trwają wystarczająco długo, ale w okresie dojrzewania zwykle stopniowo zanikają. A im bardziej spokojna i przyjazna atmosfera w rodzinie, im mniej stresu ma dziecko, tym szybciej minie nerwowy tik.
Dziecko ma nerwowy tik: co robić?
Nie musisz myśleć, że powinieneś po prostu się uspokoić i czekać ze złożonymi rękami, aż objawy nerwowego tiku znikną. Wręcz przeciwnie, musisz zidentyfikować wszystkie problemy w relacjach w rodzinie, w przedszkolu czy w szkole, z przyjaciółmi. Wtedy konieczne jest natychmiastowe stłumienie nadmiernego obciążenia wrażliwego dziecka.
Nie należy dopuścić do różnych długotrwałych wpływów, które traumatyzują jego psychikę. Nadmierna wymagalność i surowość, brak uwagi ze strony rodziców, ich ciepło i przejawy miłości do dziecka, a także brak zainteresowania jego zmartwieniami i troskami mogą łatwo zakłócić spokój ducha.
Dla wrażliwego dziecka niezwykle ważna jest przyjazna i swobodna atmosfera w domu. To samo można powiedzieć o problemach szkolnych, a także stresie, który wymaga nauki, obawie przed sprawdzaniem wiedzy szkolnej i ocenianiem kolegów z klasy. Identyfikując te punkty we wszystkich punktach kontaktowych dziecka, możesz zidentyfikować prawdziwą przyczynę stresu. Wtedy znacznie łatwiej będzie sobie z tym poradzić.
Jednocześnie należy pomóc dziecku złagodzić stres wewnętrzny i zewnętrzny. Pomogą w tym środki kojące i regenerujące, kąpiele, masaże.
Należy pamiętać, że leki wpływające na układ nerwowy mają również skutki uboczne. Dlatego potrzebna jest pomoc neurologa, który przepisze leki najbardziej odpowiednie dla Twojego dziecka. Bardzo przydatna będzie również pomoc psychoterapeuty z różnymi specjalnymi technikami i technikami.
