Poliomyelitis jest ostrą chorobą zakaźną u dzieci, która atakuje istotę szarą rdzenia kręgowego. Staje się przyczyną patologii układu nerwowego, ale terminowe szczepienie pomoże zapobiec infekcji.
Na tym świecie na noworodka czekają nie tylko miłe niespodzianki, ale także różne choroby. Dlatego niektóre szczepienia podaje się w pierwszym dniu życia dziecka, inne później. Wszystkie są niezbędne, aby dziecko mogło chronić swoje ciało przed różnymi chorobami, takimi jak polio.
Co to jest polio?
Porażenie dziecięce kręgosłupa lub polio występuje u dzieci w wieku od 5 miesięcy do 6 lat. Jest to choroba zakaźna przenoszona przez unoszące się w powietrzu kropelki, przez niemyte ręce i żywność przy pomocy owadów.
Czynnikiem sprawczym choroby jest wirus poliowirusa hominis, który należy do grupy wirusów jelitowych. Może przebywać w środowisku zewnętrznym przez długi czas, zachowując swoje zdolności życiowe. Dobrze znosi zimno i ciepło, nie boi się zamrażania i suszenia.
Wirus infekuje nerwowe komórki motoryczne i rdzeń kręgowy. W rezultacie dziecko ma paraliż niektórych grup mięśni, mogą one zanikać. W rezultacie dziecko staje się niepełnosprawne. Możesz uchronić się przed chorobą za pomocą szczepień.
W niektórych przypadkach choroba postępuje bez żadnych objawów, a organizm sam radzi sobie z polio. Taka osoba staje się nosicielem choroby, chociaż sam o tym nie wie.
Harmonogram szczepień przeciwko polio
W wielu krajach szczepienie przeciwko polio jest częścią głównego harmonogramu szczepień dziecięcych. W Rosji i na Ukrainie robi się to dziecku 4 razy w pierwszym roku życia:
1. Po 3 miesiącach
2. W wieku 4 miesięcy
3. W wieku 5 miesięcy
4. Po 6 miesiącach.
Ponowne szczepienie przeprowadza się w wieku półtora roku, w wieku 20 miesięcy i 14 lat.
Istnieją 2 rodzaje szczepionek: żywa doustna i nieżywa, inaktywowana, którą wstrzykuje się strzykawką do tkanki mięśniowej.
Żywa szczepionka aktywuje odporność błon śluzowych, czyli chroni drogi ewentualnej infekcji. Nieumarły przyczynia się do rozwoju obrony systemowej, czyli ogólnej odporności.
Pierwsze 4 szczepienia wykonuje się z nieożywionymi kulturami, ponieważ przy stosowaniu kropli istnieje możliwość rozwoju poliomyelitis związanego ze szczepionką. Obserwuje się to głównie u dzieci z niedoborem układu odpornościowego.
Do ponownego szczepienia stosuje się żywą szczepionkę. Pomaga to aktywować zarówno lokalną, jak i ogólną odporność, co oznacza całkowitą ochronę dziecka. Zabronione jest stosowanie kropli doustnych u dzieci z rozpoznaniem HIV i mających rodziców z taką chorobą, a także u dzieci z pierwotnym niedoborem odporności, które są stale chore.
Odmowa szczepienia lub nieszczepienie we właściwym czasie może spowodować zakażenie dziecka „dzikim” szczepem poliomyelitis. Ten rodzaj choroby pojawił się w 2010 roku. Po wyzdrowieniu z jakiegokolwiek rodzaju polio dziecko może pozostać niepełnosprawne do końca życia.
