Rodzina kładzie podwaliny pod osobowość, to tutaj dziecko uczy się interakcji z innymi, przyswaja normy i zasady społeczne. W przyszłości pojawiają się nowe znaczące grupy społeczne, ale fundamenty, jakie dziecko otrzymało w rodzinie, wpłyną na całe jego przyszłe życie.
Rozpoznawanie osobowości
W psychologii istnieje rozdzielenie pojęć jednostki, osobowości i indywidualności. Założycielem tej klasyfikacji jest A. N. Leontiew. Zgodnie z jego teorią osobowość jest podmiotem relacji społecznych i świadomej działalności człowieka. Wynika z tego, że kształtowanie osobowości jest niemożliwe poza środowiskiem społecznym.
Wpływ rodziny
Instytucji rodziny przypisuje się główną rolę w kształtowaniu osobowości, ponieważ to ona jest pierwszą grupą społeczną, z którą spotyka się dziecko. To tutaj dziecko otrzymuje pierwsze wyobrażenia o świecie i społeczeństwie, które są podstawą wszelkiego późniejszego rozwoju człowieka. Znaczenie wpływu rodziny potęguje silna zależność emocjonalna i społeczna członków grupy od siebie, a także czas trwania ekspozycji, zgodnie z tymi wskaźnikami żadna inna instytucja socjalizacji nie może konkurować z rodzina.
To rodzina określa podstawowe struktury osobowości: styl relacji z innymi ludźmi, który uzyskuje obserwując zachowania rodziców. To osobisty przykład rodziców ma największy wpływ, a nie wyrzuty i napomnienia. Poprzez interakcję z dorosłymi dziecko dostaje pierwsze wyobrażenia o sobie, dlatego tak ważna jest uwaga i troska. Brak miłości rodzicielskiej może w przyszłości prowadzić do kompleksów. Ponadto dziecko w rodzinie tworzy wyobrażenie o sobie jako przedstawiciel płci żeńskiej lub męskiej, uczy się dostosowywać swoje zachowanie zgodnie z tymi ideami. Kształtują się wartości moralne, dziecko uczy się, co jest „dobre” i „złe”. Dzięki komunikacji z rodzicami dziecko kształtuje życiowe znaczenia, a także aspiracje i ideały, zyskuje poczucie więzi między pokoleniami, uczy się postrzegać siebie jako część grupy, a tym samym kształtować poczucie przynależności.
Ale najważniejszym przejęciem jest to, że dziecko uczy się komunikować. W oparciu o swoje poglądy i postawy kształtuje styl komunikacji, uczy się interakcji z otaczającymi go ludźmi. Ogromne znaczenie ma tu wsparcie dorosłych, które pozwala dziecku nie izolować się w niepowodzeniach, ale podejmować nowe próby.
Jednak rodzina nie będzie miała decydującego wpływu na całe życie człowieka. W psychologii powszechnie przyjmuje się, że wraz z przyjęciem do szkoły w życiu dziecka pojawia się nowa instytucja socjalizacji. Teraz nauczyciel i rówieśnicy będą mieli duży wpływ. W późniejszym życiu pojawią się nowe znaczące grupy społeczne, jednak już w wieku 7 lat dziecko położyło już podwaliny osobowości, co oznacza, że tylko korekta zachowania może być prowadzona dalej, a więc zgodnie z siłą oddziaływania i wpływ, to rodzina jest najważniejsza w rozwoju osobowości.
