Dzień Zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej to święte święto. To dzień wielkiej radości i dumy, ale też tego samego wielkiego smutku, ponieważ zwycięstwo powędrowało do naszego narodu za straszliwą, niewiarygodnie wysoką cenę. Czas jest nieubłagany, w tej wielkiej wojnie jest coraz mniej uczestników. A dla nowych pokoleń ten majowy dzień 1945 roku jest odległą i niezbyt wyraźną abstrakcją. Dlatego starsze pokolenia ponoszą szczególną odpowiedzialność za pozostawienie w pamięci tego dnia.
Trzeba, aby dzieci wiedziały, że są obywatelami państwa, które w największym stopniu przyczyniło się do pokonania nazistowskich Niemiec, że wiedziały, jakim kosztem nasz naród ma spokojne życie i że uhonorowały wyczyn swoich przodków. A. S. powiedział bardzo dobrze. Puszkin: „Być dumnym z chwały swoich przodków jest nie tylko możliwe, ale i konieczne. Nie szanować tego, jest haniebne tchórzostwo!” Jak najlepiej opowiedzieć o Dniu Zwycięstwa? Zależy to od wielu okoliczności, przede wszystkim od wieku dzieci. Staraj się dobierać słowa, które są zrozumiałe i interesujące, unikaj ciężkich szczegółów – wszystko ma swój czas. Jeśli w twoim mieście znajduje się pomnik poległych żołnierzy, koniecznie zabierz tam dziecko, połóż kwiaty. Powiedz mu, że ten pomnik został wzniesiony na cześć odważnych ludzi, którzy bronili ziemi, po której teraz chodzi. Krótko opisz przyczyny wojny i jej przebieg. Jeśli w Twojej rodzinie byli żołnierze z pierwszej linii, zachowaj ich rozkazy i medale, koniecznie pokaż dziecku odznaczenia, wyjaśnij komu i za co je otrzymał. Jeśli są litery z przodu, przeczytaj je na głos dziecku z komentarzami. Skup się na tym: wszyscy obywatele naszego kraju chcieli żyć spokojnie i spokojnie, ale musieli iść na wojnę, aby ocalić swoją ojczyznę przed okrutnym i potężnym wrogiem. Jego przodkowie też walczyli, staraj się, aby dziecko zrozumiało najważniejsze: to była bardzo trudna, straszna wojna, ale nasi ludzie przeżyli i wygrali. A jego pradziadkowie i prababki przyczynili się do tego zwycięstwa, aby dzisiejsze dzieci mogły spokojnie, bez obawy o nikogo, żyć, rosnąć i uczyć się w naszym kraju. Powinien być z nich dumny. Możesz czytać wiersze dla dzieci, opowiadania o wojnie lub pokazać film. Aby to zrobić, wybierz ten, który jest odpowiedni dla wieku - taki, w którym nie ma szczególnie trudnych scen. Postaraj się także, aby dziecko zrozumiało: nasi przodkowie walczyli nie z narodem niemieckim, ale z ich zbrodniczym rządem.
