Rzadko zdarza się, aby rodzic nie spotkał się z sytuacją, w której dziecko nagle zaczyna oszukiwać. Kłamstwa z dzieciństwa mogą być nieszkodliwe i zabawne, ale w niektórych przypadkach dziecko kłamie prawie bez przerwy. Skąd bierze się skłonność do kłamania w dzieciństwie?
Co leży w sercu dziecięcych kłamstw
Imitacja. Nie bez powodu dzieci są często porównywane do gąbek, które pochłaniają emocje innych ludzi, przykłady zachowania i naśladowania i tak dalej. Jeśli dziecko jest świadkiem kłamstwa, jeśli stale lub często znajduje się w sytuacji, gdy wokół niego leżą ludzie, zwłaszcza dorośli i osoby dla niego autorytatywne, dziecko zaczyna przyjmować podobny model zachowania. Wydaje mu się, że jeśli mama lub tata kłamią, to właśnie to musi zrobić. Czasami dziecko może zacząć okłamywać rodziców, jakby działało ze złośliwości, z krzywdy, chcąc pokazać swój kapryśny charakter. Jednak nawet w przypadku takiego zachowania dziecko musi mieć pewien wzór. Potrafi „wyłapać” skłonność do kłamstwa ulubionego bohatera książki dla dzieci lub zobaczyć, jak inni ludzie okłamują się na ekranie telewizora.
Chęć przyciągnięcia uwagi. Demonstracja jest bardzo typową cechą zachowania w dzieciństwie i utrzymuje się w okresie dojrzewania. Kiedy dziecku brakuje uwagi rodziców, przyjaciół, krewnych, zaczyna wymyślać sposoby na przyciągnięcie tej uwagi. Wiele dzieci zaczyna działać poprzez kłamstwa. Kłamstwo może być nieszkodliwe, gdy dziecko fantazjuje lub upiększa jakieś wydarzenia, aby na dłużej przyciągnąć uwagę dorosłych lub rówieśników. Jednak w niektórych przypadkach kłamstwo może być bardzo surowe, a nawet przerażające.
Patologiczna skłonność do kłamstwa. Patologiczna forma kłamstwa objawia się tym, że dziecko od najmłodszych lat kłamie bez powodu, na dowolny temat. Robi to prawie bez przerwy, zupełnie bez wyrzutów sumienia. Żadne rozmowy czy zabiegi wychowawcze, próby zawstydzenia lub zbesztania małego kłamcy nie przynoszą żadnego rezultatu. Jeśli ta tendencja jest wyrażona bardzo wyraźnie, staje się powodem wizyty u psychiatry lub psychoterapeuty dziecięcego. Istnieje pewne psychiczne odchylenie, gdy osoba nie jest świadoma swoich kłamstw. Dla niego wszystko, co mówi, jest prawdą. Takiej osoby nie da się przekonać, a także wywołać poczucie winy za kłamstwo. Tacy ludzie potrzebują odpowiedniej opieki medycznej.
Wewnętrzne obawy i obawy. Bardzo często dziecko okłamuje rodziców, gdy boi się kary, gdy czuje się winny w każdej sytuacji. Nie chcąc słyszeć, jak mama lub tata przeklinają go, nie chcąc stać w kącie, być odpowiedzialnym za pewien czyn czy zdenerwowanych rodziców, dziecko próbuje wydostać się z sytuacji za pomocą kłamstw. Takie zachowanie jest typowe dla dzieci, które dorastają w bardzo surowym, trudnym wychowaniu. Jeśli w umyśle dziecka obraz ojca lub matki namalowany jest w ponurych tonach, jeśli dziecko doznało dotkliwego upokorzenia podczas kary za wykroczenie lub kara wywołała w nim lęk, dziecko będzie kłamać, zakładając, że to będzie uratuj go od konsekwencji.
Kłamstwo jako obrona osobistego terytorium. Ten powód, dla którego dziecko kłamie, jest zwykle istotny w okresie dojrzewania. To nastolatki mają tendencję do zaniżania, wyolbrzymiania lub, przeciwnie, niedoceniania, ukrywania pewnych niuansów przed rodzicami. Kłamanie w tym przypadku działa jako próba ochrony twojego osobistego terytorium, aby zamknąć twój wewnętrzny świat przed ciekawskimi i natrętnymi rodzicami. Nastolatek często okłamuje rodziców, aby dać im nauczkę, uniknąć aktywnej kontroli, nacisku i opieki.
Kłamstwo jako reakcja na mikroklimat w rodzinie. Często zdarza się, że dziecko pokazuje swój stosunek do konfliktów rodzinnych, dramatów i sytuacji poprzez kłamstwa. Kłamstwa działają jako reakcja na kłótnię między rodzicami lub jakiekolwiek negatywne zmiany w rodzinie. Często w takich sytuacjach kłamstwa dzieci bardzo ściśle przeplatają się z fantazjami i wymyślonymi obrazami, dlatego dziecko stara się chronić przed negatywnymi skutkami rodzinnego mikroklimatu.
Uraza i chęć zemsty. Jeśli dziecko jest o coś bardzo urażone przez rodziców, prawie niemożliwe jest przewidzenie jego zachowania. Chcąc pomścić swoje uczucia i emocje, dziecko może zacząć zachowywać się nieposłusznie, być kapryśnym, protestować, okazywać negatywność i często kłamać. Gniew na rodziców staje się doskonałą podstawą do tworzenia kłamstw.
