Harmonijne relacje między ludźmi są możliwe, gdy strony czują, że są równe. Dotyczy to zarówno dorosłych, jak i dzieci. W każdym wieku Twojemu dziecku należy wyjaśnić, że jest po tej samej stronie co Ty.
Instrukcje
Krok 1
W każdej sytuacji konfliktowej przestrzegaj zasady wzajemnego szacunku. Nawet jeśli masz absolutną rację, nie przytłaczaj dziecka swoimi wypowiedziami lub działaniami. Nie używaj zwrotów „Wiem lepiej”, „Kiedy dorośniesz, wtedy będziesz podejmował decyzje” itp. Naucz się słuchać wszystkich argumentów swojego dziecka i wyjaśnij, dlaczego wybrane przez Ciebie rozwiązanie tego problemu jest wygodniejsze lub korzystniejsze. Naucz się cofać w czasie, jeśli argumenty dziecka są bardziej przekonujące.
Krok 2
Szanuj i szanuj prywatność dzieci. Ich rzeczy osobiste – książki, rękodzieło, płyty filmowe itp. – to ich świat. Pokój to ich terytorium, a jedyne, czego masz prawo żądać od dziecka, to utrzymanie w nim odpowiedniego porządku. Pamiętaj, aby przygotować przekonujące argumenty za utrzymaniem rzeczy na miejscu. Przede wszystkim powinno być wygodne dla dziecka, a dopiero potem dla Ciebie.
Krok 3
Pamiętaj, że dorośli i dzieci reagują inaczej na te same okoliczności. A niektóre słowa mogą nie być odbierane tak, jak ty. Dlatego bądź powściągliwy w swoich wypowiedziach, czasami niechcący wypowiedziane niegrzeczne słowo poważnie rani psychikę delikatnego dziecka.
Krok 4
Szanuj wybór dziecka: ten lub inny krąg lub sekcję, tę lub inną literaturę. Dzieci są czasami zupełnie inne od swoich rodziców i nie muszą dzielić się swoimi hobby. I nie próbuj, wbrew jego woli, „uczynić” osoby z dziecka zawodem, o którym sam marzyłeś, ale nie zrealizowałeś swoich marzeń. Z reguły narzucone zawody lub hobby prowadzą tylko do tego, że dana osoba marnuje swój czas i energię.
Krok 5
Rozmawiaj z nim częściej o swojej miłości i spędzaj ze sobą jak najwięcej czasu. Wymyśl na przykład rodzinne tradycje - spotkaj się w weekend z całą rodziną i omów wyniki z minionego tygodnia i plany na najbliższe dni. I daj prawo głosu nawet najmniejszym uczestnikom takiego „spotkania”. Dziecko powinno czuć się pełnoprawnym członkiem rodziny i ponosić za nią odpowiedzialność, co jest możliwe w jego wieku.
