Problem „dzieci i psy” dotyczy wielu rodziców, ponieważ prędzej czy później prawie każdy z nich usłyszy „chcę szczeniaka”, „chcę psa” lub „co za słodki pies, chcę to samo”. W niektórych rodzinach dorośli przyjmują ten pomysł pozytywnie i mają psy. Ale co z rodzicami, którzy są neutralni wobec psów lub wcale ich nie lubią?
Pies to nie tylko ulubieniec rodziny i przyjaciel dzieci, ale także poważna odpowiedzialność. A dla niektórych dorosłych jest to również wielka niedogodność, ponieważ dodaje się wiele nowych problemów: karmienie, trening i edukacja, pielęgnacja pazurów, wełny, zębów i uszu, chodzenie itp. I będzie więcej sprzątania.
Aspekt psychologiczny
Psychologowie zidentyfikowali trzy główne powody, dla których dziecko chce mieć psa:
- Próba z pomocą psa, aby odnieść większy sukces w oczach innych. W takiej sytuacji piesek dla dziecka staje się sposobem na przyciągnięcie uwagi, próbą upodobnienia się do przyjaciół, sposobem na wejście do nowego towarzystwa. Dziecko wyobraża sobie, jak dumnie będzie spacerować z psem po podwórku, a wszystkie dzieci będą chciały się z nim zaprzyjaźnić, by pogłaskać psa.
- Próbuję przestać być samotnym. Te dzieci zazwyczaj nie mają przyjaciół ani firm do zabawy, więc psy stają się prawdziwymi przyjaciółmi i obrońcami.
- Pies jest jak nowa zabawka. Dla niektórych dzieci, zwłaszcza bardzo małych, wszystkie pragnienia dzieci, choć silne, są spontaniczne. Jednocześnie nie do końca zdają sobie sprawę, że pies to żywa istota, która może żyć w domu przez 10-15 lat, a jednocześnie trzeba o niego dbać.
Pierwsze dwa powody, choć wydają się poważne, tak naprawdę nie są powodem do niepokoju. Dzieci wciąż uczą się żyć w tym świecie, komunikować się i wchodzić w interakcje z ludźmi. Ważne jest, aby zrozumieć, że posiadanie psa w domu nie rozwiąże tych problemów. Powodem nieufności jest trzeci powód, kiedy dziecko nie widzi różnic między żywą istotą a zabawką. Niezaszczepienie dziecku w porę poczucia współczucia dla żywych istot może skutkować okrucieństwem.
Zacząć czy nie zacząć?
Głównym powodem posiadania psa jest chęć rodziców i chęć opieki nad nowym członkiem rodziny. Nawet jeśli pies został założony dla dziecka, odpowiedzialni są za to rodzice.
Bez względu na to, jak bardzo dziecko błaga, błaga, płacze, obiecuje karmić, chodzić, myć, sprzątać po niej, ze względu na psychologiczne cechy dzieciństwa, nie jest gotowe wziąć na siebie takiej odpowiedzialności.
Niektórzy rodzice, zanim zgodzą się na psa w domu, organizują badania dla swoich dzieci. Na przykład zmuszają je do wstawania o 7 rano każdego ranka i wychodzenia na zewnątrz, aby wyprowadzać psa-zabawkę, codziennie odkurzać i wycierać podłogę. Ale nawet pomyślne przejście tych testów nie gwarantuje, że dziecko będzie w stanie w pełni zaopiekować się prawdziwym psem. A tym bardziej, aby ją edukować i szkolić.
Dzieci rosną, rozwijają się, zmieniają się ich zainteresowania, pragnienia i aspiracje. Dlatego nie powinieneś czuć się winny, że odmówiłeś dziecku nabycia psa.
